پژوهش حاضر در تلاش است ضمن مرور رویکردهای مختلف درباره ی شادی با اتخاذ رویکردی جامعه شناختی به بررسی و مطالعه ی رابطه ی بین استفاده از رسانه و میزان شادی بپردازد. روش پژوهش از نوع پیمایش است و جامعه ی آماری پژوهش شامل کلیه جوانان 18 تا 29 ساله شهر تهران می باشد که با استفاده از فرمول نمونه گیری کوکران تعداد 384 پرسش نامه در شهر تهران به شیوه ی نمونه گیری خوشه ای توزیع شد. سوال اساسی در این نوشتار این است که میزان و نحوه ی استفاده از رسانه های جمعی (تلویزیون و ماهواره) چه تاثیری بر شادی جوانان دارد؟ به منظور پاسخگویی به سوال فوق، فرضیاتی تنظیم و در جامعه آماری مورد آزمون قرار گرفتند. به طور کلی برخی از مهم ترین نتایج این پژوهش بدین شرح است: با توجه به محتوای برنامه های تلویزیون می توان گفت که برنامه های خبری آموزشی مانند اخبار، برنامه های علمی،سیاسی، اجتماعی و ...در مقایسه با برنامه های سرگرم کننده از قبیل فیلم و سریال، موسیقی، آهنگ و...همبستگی قوی تری با افزایش شادی جوانان دارند. در پژوهش حاضر سرمایه اجتماعی، دینداری وسرمایه فرهنگی به عنوان متغیرهای میانجی در نظرگرفته شدند. طبق یافته های این پژوهش با افزایش سرمایه اجتماعی، دینداری و سرمایه فرهنگی، شادی جوانان افزایش می یابد و در این میان مقوله ی دینداری مهم ترین عامل در ایجاد و تقویت شادی جوانان مورد مطالعه می باشد. با توجه به تحلیل مسیر می توان نتیجه گرفت که برنامه های خبری آموزشی ماهواره (از قبیل برنامه های خبری، آموزشی، سیاسی- اجتماعی و...) به طور غیرمستقیم از طریق کاهش دینداری،تاثیر منفی بر شادی دارد.