هدف پژوهش حاضر اثربخشی درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی بر طرحواره های ناسازگار اولیه و کیفیت زندگیدانش آموزان دختر دارای پراشتهایی عصبی می باشد.این پژوهش از نوع آزمایشی بود که به صورت آینده نگر انجام شد و از طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل (با پیگیری 3 ماهه) استفاده شد. در این پژوهش روش ذهن آگاهی مبتنی بر درمان شناختی به عنوان متغیر مستقل و طرحواره های ناسازگار اولیه، کیفیت زندگی و تصویر بدنیبه عنوان متغیرهای وابسته در نظر گرفته شده اند. جامعه ی آماری این پژوهش را دانش آموزان دختر سال های اول و دوم دبیرستان منطقه ی6 تهران در سال تحصیلی 91-90 تشکیل دادند. نمونه ی پژوهش شامل 40 آزمودنی دارای پراشتهایی عصبی بود که به طور تصادفی به دو گروه آزمایشی وکنترل گمارده شدند. برای جمع آوری داده ها از مصاحبه ی بالینی، مقیاس اختلالات تغذیه اهواز، نسخه ی کوتاه پرسشنامه ی طرحواره ی یانگ (yso-sf)، مقیاس کیفیت زندگی میسوالاوویتاس، پرسشنامه روابط چند بعدی خود بدن (mbsrq) استفاده شد. داده های جمع آوری شده با روش آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون بنفرونی تجزیه و تحلیل شدند.نتایج نشان داد که درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی بر بهبود نشانه های پراشتهایی عصبی، تصویر بدنی و طرحواره هایناسازگار اولیه دانش آموزان دارای پراشتهایی عصبی تأثیر داردولی اثربخشی این درمان بر بهبود کیفیت زندگی آن ها معنی دار نبود.