در این تحقیق سعی بر این است که فاصله بهینه نگهداری و تعمیرات پیشگیرانه برای یک قطعه در یک سیستم با توجه به معیارهای مورد نظر برای این تصمیم گیری و همچنین در نظر گرفتن محدودیت هایی که در دنیای واقعی برای این تصمیم وجود دارند، تعیین شود. برای تعیین فاصله بهینه نت با توجه به وجود چند معیار از روش های تصمیم گیری چند معیاره استفاده می شود. یکی از محدودیت هایی که در دنیای واقعی با آن مواجه هستیم و در این تحقیق به آن پرداخته شده این است که تصمیم گیرنده مایل است برای هر معیار حدود قابل قبولی وجود داشته باشد که اولاً اگر گزینه ای انتظارات تصمیم گیرنده را برآورده نکرد از تصمیم گیری حذف شود و ثانیاً اگر گزینه ای در حدود قابل قبول قرار داشت اما از کران ایده آل تصمیم گیرنده فاصله گرفت از مطلوبیت آن کاسته شود. برای این منظور و در نظر گرفتن این نیاز در مدل پیشنهادی اول از برنامه ریزی آرمانی چند انتخابه استفاده شده است. محدودیت دیگری که در این تحقیق برای تعیین فاصله بهینه نت پیشگیرانه مورد توجه قرار گرفته این است که در شرایط واقعی وقتی با یک خرابی برنامه ریزی نشده مواجه می شویم هزینه تعمیر خرابی و زمان تعمیر خرابی به طور قطعی مشخص نیست و بایستی این موضوع در مدلی که برای انتخاب فاصله بهینه نت پیشگیرانه استفاده می شود در نظر گرفته شود برای در نظر گرفتن این شرایط نیز در مدل دوم این دو پارامتر فازی در نظر گرفته شده اند و از روش تخصیص خطی اصلاح شده برای حل مدل استفاده شده است. در انتها نیز مثال هایی برای دو مدل حل شده است و تحلیل حساسیت مدل های ارائه شده به ازای پارامترهای مختلف بررسی شده است.