اهمیت بهداشت به عنوان یک حق اساسی برای زندگی بر کسی پوشیده نیست. بهداشت در واقع نوعی توانمندی است که به زندگی انسان ارزش می بخشد. به عبارتی، سلامتی ثروت است. از آنجا که طبق برنامه های بلند مدت کشور(سند چشم انداز) ایران باید به کشوری توسعه یافته با جایگاه اول اقتصادی، علمی و فناوری در سطح منطقه تبدیل شود لذا با ارتقای بهره وری می توان به رشد اقتصادی کشور افزود و به اهداف تعیین شده دست یافت. یکی از منابع تأمین رشد بهره وری، ارتقای سطح بهداشت و سلامتی نیروی کار می باشد که لازم است نقش آن در تأمین رشد بهره وری اندازه گیری شود. در این تحقیق تلاش بر آن است تا با مقایسه سطح سلامت و بهداشت کشورهای صادر کننده نفت عضو اوپک، تأثیر این متغیر اساسی بر بهره وری نیروی کار بررسی و اندازه گیری شود. اظهار نظرهایی که در مورد نقش بهداشت و سلامت انسانها در بهره وری صورت پذیرفته اند آنقدر قابل توجه هستند که انسان را به شناخت چگونگی تأثیرگذاری بهداشت و سلامت بر بهره وری ترغیب می کنند. شواهد نشان می دهد که بهداشت و وضعیت سلامت جامعه هم به طور مستقیم و هم به طور غیرمستقیم (از طریق بهره وری) بر سطح محصول جامعه اثر می گذارد. بنابراین سعی شده است که در ابتدا به بررسی سرمایه انسانی و به طور خاص موضوع بهداشت پرداخته شود و با معرفی و بیان شاخص های بهداشتی ارتباط آن با سطح بهره وری نیروی کار مورد آزمون قرار گیرد. به طور کلی این پایان نامه به دنبال اثبات اثر مثبت و البته بلند مدت سطح بهداشت بر بهره وری نیروی کار و به دنبال آن رشد اقتصادی بیشتر است. به منظور بررسی داده ها از روش داده های تابلویی(panel data) استفاده شد و در پایان فرضیه های اصلی تحقیق یعنی اثر مثبت و بلند مدت سطح بهداشت بر بهره وری نیروی کار از طریق آزمون های panel به اثبات رسید