در اقتصاد ایران دولت هر ساله میلیارد ها دلار صرف یارانه کالا های اساسی می نمایند تا سطح رفاه مصرف کنندگان را حفظ و یا افزایش دهد، در مقابل افزایش نرخ تورم، ر فاه مصرف کنندگان را کاهش می دهد. هدف این پایان نامه آن است تا با استخراج و محاسبه شاخص رفاهی تغییرات جبرانی(cv) مبتنی بر تابع مخارج aids، اثر رفاهی منفی ناشی از افزایش نرخ تورم بر روی رفاه مصرف کنندگان را اندازه گیری نماید. از اینرو در این پایان نامه با برآورد سیستم معادلات تقاضایaidsبه روش رگرسیون های بظاهر غیر مرتبط تکراری(isure) در دوره 1354 تا 1388 به تحلیل زیان ناشی از افزایش قیمت ها در اقتصاد ایران پرداخته شده است. مقادیر به دست امده برای cv خانوارهای روستایی نشان می دهد که در دوره 58-1354برای خنثی نمودن اثار رفاهی منفی ناشی از تورم باید مبلغ 324585ریال، یعنی به طور متوسط سالیانه مبلغ 64917 ریال پرداخت می شده ، همچنین در دوره های بعدی تا سال 1379 نرخ تورم و معیار cvروندی صعودی را نشان می دهند. به طوریکه در دوره های 68-1364 و 78-1374 مقادیر cv به ترتیب حدود 4.64 و 5.42 برابر مخارج کل یک خانوار روستایی می باشد. یعنی برای جبران اثار رفاهی منفی ناشی از تورم باید در طی این دوره ها به میزان 4.64و 5.42 برابر مخارج سالیانه خانوار ها به انها پرداخت انتقالی صورت گیرد. اما در دوره 88- 1379 نسبت به دوره قبل، با کاهش نرخ تورم مقدارcv نیزاز متوسط سالیانه 87135678 ریال به 30894088 ریال کاهش یافته است که این رقم معادل 3.18 برابر مخارج سالیانه یک خانوار روستایی است.نتایج محاسبات نشان می دهد که بر اساس معیارcv در طی دوره 88- 1354، برای جبران آثار رفاهی منفی ناشی از یک درصد افزایش در نرخ تورم باید در هر سال مبلغ 3435416 ریال به هر خانوار شهری به طور متوسط پرداخت شود. محاسبه ضریب همبستگی معیار cv با نرخ تورم سالیانه گروه های مختلف کالایی نشان می دهد که گروه های کالایی مسکن، خوراک و بهداشت و درمان به تر تیب با ضرایب همبستگی 95 ،59 و 71 درصد بیشترین اثر رفاهی منفی را بر مصرف کنندگان شهری دارند.