پژوهش حاضر با هدف مقایسه برخی مهارت های روانی و ادراکی بین بازیکنان نخبه و زیر نخبه تنیس روی میز انجام گرفته است. بدین منظور 80 بازیکن تنیس روی میز بصورت تصادفی در قالب چهار گروه 20 نفره مردان نخبه، مردان زیر نخبه، زنان نخبه و زنان زیر نخبه قرار گرفتند. برای ارزیابی مهارت های روانی از پرسشنامه اتاوا-3 (omsat-3) استفاده شد. همچنین جهت ارزیابی مهارت های ادراکی از دستگاه زمان واکنش و دستگاه پیش بینی زمان بندی باسین استفاده شد. تحلیل واریانس چند متغیره در سطح معنی داری 05/0 و رگرسیون دو رشته ای برای تحلیل یافته ها استفاده شد.. نتایج پژوهش به طور کلی تفاوت معنی داری بین بازیکنان نخبه و زیرنخبه در هر دو دسته مهارتهای روانی و ادراکی نشان داد (05/0 >p). ورزشکاران نخبه در تمام آزمون های زمان واکنش (ساده، انتخابی، شنیداری) و همچنین در آزمون زمان پیش بینی تفاوت معناداری با بازیکنان زیر نخبه داشتند. در مورد مهارت های روانی تفاوت در مهارت های هدف گزینی، اعتماد به نفس، تعهد، واکنش به استرس، آرمیدگی، بازیافت نیرو، تصویرسازی، تمرین ذهنی و طرح مسابقه از نظر آماری معنی دار بود. (05/0 >p). نتایج آزمون ضریب همبستگی نشان داد که بین سطح نخبگی و مهارت های ادراکی همبستگی یا رابطه معنی دار وجود دارد هم چنین بین سطح نخبگی با مهارت های روانی پایه و سطح نخبگی با مهارت های شناختی همبستگی یا رابطه معنی دار وجود دارد. اما مهارت های روان-تنی همبستگی معنا دار با سطح عملکرد ندارد.در بررسی نقش عوامل ادراکی و روانی بر سطح نخبگی و غیر نخبگی بیشترین اثر مربوط به زمان واکنش شنیداری می باشدو کمترین اثر مربوط به مهارت های شناختی است. نتایج به دست آمده نشان می دهد که در مجموع مدل در 95 درصد موارد وضعیت ورزشکاران را به درستی تشخیص می دهد. این یافته ها نشان می دهند که یک رویکرد چند متغیره می تواند به طور موفقیت آمیزی بازیکنان تنیس روی میز نخبه را از همنوعان زیر نخبه خود متمایز کند.. نتایج این تحقیق می تواند به مربیان کمک کند تا برخی از خصیصه های مورد نیاز برای دستیابی به اوج عملکرد در تنیس روی میز را بشناسند.