پیشرفت های صنعتی روز به روز سبب افزایش غلظت فلزات سنگین درمحیط زیست می شود ، از این رو به منظور تعیین سطح مقاومت گیاه شیرین بیان به تنش فلزات سنگین درصدد برآمدیم از کلرید کادمیوم که سبب ایجاد تنش فلزی برای گیاه می شود استفاده کنیم. همچنین برای افزایش مقاومت و توانایی گیاه برای مقابله با تنش فلز سنگین از هورمون سالیسیلیک اسید به عنوان یک محرک رشد استفاده گردید. کادمیوم یک عنصر غیر ضروری بالقوه سمی و یک آلوده کننده ی مهم محیطی می باشد. کادمیوم از طریق فعالیت های کشاورزی، صنعت، معدنکاری، استفاده از آفت کش های محتوی فلز و کودهای شیمیایی وارد خاک های کشاورزی می شود. در این راستا در تحقیق حاضر، تاثیر کلرید کادمیوم و سالیسیلیک اسید و همچنین برهمکنش آنها روی صفات مورفولوژیک و فیزیولوژیک گیاه شیرین بیان مورد بررسی قرار گرفت، برای اعمال تنش از کلرید کادمیوم در غلظت های صفر، 40، 70 و 100 میکرومولار و سالیسیلیک اسید در غلظت های صفر، 02/0 و 2/0میلی مولار استفاده شد. نتایج نشان داد که گیاهان رشد یافته در محیط حاوی کادمیوم، کاهش معنی داری در وزن تر و خشک ریشه و اندام هوایی، و میزان کلروفیل و کاروتنوئیدها نشان دادند. در عین حال میزان قندهای محلول، پروتئین، پرولین، آنتوسیانین، مالون دآلدهید، ترکیبات فنولی، آنزیم گایاکول پراکسیداز و پراکسید هیدروژن و انباشت کادمیوم در ریشه و بخش هوایی افزایش معنی داری نسبت به شاهد داشت. تیمار سالیسیلیک اسید 02/0 میلی مولار، در غلظت های پایین کلرید کادمیوم سبب بهبود تنش شد ولی در غلظت های بالا تاثیر چندانی در بهبود تنش نداشت. در این پژوهش نشان داده شد که گیاه شیرین بیان ایرانی قادر است تا حدود 40 میکرومولار کادمیوم را در محلول غذایی تحمل کند ولی غلظت های بالاتر کادمیوم سبب کلروز در برگ ها و ایجاد تنش می شود، همچنین این گیاه قادر است مقادیر بالایی از عنصر کادمیوم را از محیط به داخل بافت های خود جذب کند.