امروزه گردشگری به منزله نمادی از هویت فرهنگی و یکی از منابع مهم کسب درآمد ارزی و اشتغالزایی مطرح است که فعالیت های وابسته به آن بزرگترین بخش از فعالیت های اقتصادی و اجتماعی بسیاری از کشورها را تشکیل می دهد. توسعه گردشگری در روستاها از راهکارهای دستیابی به توسعه پایدار روستایی محسوب میشود که با حداقل بهره گیری از منابع زیست محیطی میتواند علاوه بر درآمدزایی و آثار ارزنده فرهنگی، به عنوان یک صنعت پایدار عمل نموده و در استحکام پیوندهای اجتماعی و توانمندسازی جوامع روستایی ایفای نقش نماید. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش گردشگری روستایی در توانمند سازی اقتصادی و اجتماعی 13 روستای هدف گردشگری استان گلستان انجام شدهاست. روش تحقیق، توصیفی- تحلیلی و جامعه آماری شامل سه گروهند: سرپرستان خانوارهای روستاهای مورد مطالعه که با روش نمونه گیری طبقهای نسبی با حجم نمونه 384نفر( جدول مورگان)، گردشگران منطقه با تعداد 424 نفر و کارشناسان با 30 نفر،انتخاب شدند.نتایج تحقیق نشان می دهد، توسعه گردشگری در روستاهای هدف استان گلستان درایجاد اشتغال، افزایش درآمد و توسعه زیر ساخت ها تاثیر مثبتی داشته که با آزمون کی دو در سطح معناداری 95 درصد تایید شده است. همچنین نقش گردشگری در ایجاد تعامل، افزایش آگاهی، مشارکت و حضور بیشتر زنان در جامعه در سطح معناداری 99 درصد مثبت ارزیابی شده است. اما توسعه گردشگری در منطقه دارای پیامدهای منفی زیست محیطی نیز بوده است. برای افزایش ماندگاری گردشگران روستایی و کاهش آثار سوء زیست محیطی، بهبود راه های دسترسی، توسعه اقامتگاه ها و ارتقای خدمات بهداشتی و درمانی از اولویت بالایی برخوردارند