مقدمه: بیماری آرتریت روماتوئید یکی از شایع ترین بیماری های مزمن می باشد که به علت ماهیت مزمن، دردناک و ناتوان کننده آن تاثیرات عمیقی بر کیفیت زندگی دارد. لذا با توجه به مزمن بودن بیماری و فقدان درمان قطعی برای آن ارتقای سطح کیفیت زندگی این بیماران امری ضروری است و این پژوهش درصدد برآمده تا با شناخت عوامل موثر بر کیفیت زندگی این بیماران و برنامه ریزی یا تدابیری برای آن دسته از عوامل موثر بر کیفیت زندگی در جهت بهبود آن پیشنهاد کند. مواد و روش ها: این یک مطالعه به روش کارآزمایی بالینی است که بر روی 120 بیمار مبتلا به آرتریت روماتوئید که تشخیص آرتریت روماتوئید در آنها قطعی بود (با توجه به معیارهای ورود و خروج) صورت گرفت. برای بررسی اختلالات روانپزشکی بیماران از تست ghq و برای بررسی کیفیت زندگی از تست sf36 استفاده شد و نیز اطلاعات دموگرافیک شامل سن، جنس و طول مدت بیماری بیماران از طریق پرسشنامه جمع آوری شد. در انتها داده ها با استفاده از spss ver.17 آنالیز شد و 05/0 p.value معنی دار تلقی شد. یافته ها: براساس این پژوهش نمره کل ghq و اکثر زیر مقیاس های آن با سن، جنس و طول مدت بیماری رابطه معنی داری نداشتند تنها در زیر مقیاس اختلال عملکرد اجتماعی و طول مدت بیماری با 015/0= p.valueارتباط معنی دار است. فراوانی نسبی افسردگی در جامعه مورد بررسی 3/18% بود که از افراد نرمال شهر یزد (15/3%) بالاتر بوده است و فراوانی نسبی اضطراب در جامعه مورد بررسی 70% که این هم از افراد نرمال شهر یزد (8/27%) بالاتر بوده است و بین افسردگی و کیفیت زندگی و نیز اضطراب و کیفیت زندگی رابطه معنی دار و معکوس نشان داده شد ( با 0 p.value). نتیجه گیری: براساس این پژوهش اضطراب و افسردگی در بیماران ra به طور چشمگیری افزایش یافته و این افزایش منجر به کاهش کیفیت زندگی آنها به شکل معنی داری بوده است. کلمات کلیدی: آرتریت روماتوئید، کیفیت زندگی، اختلالات روانپزشکی