هدف از انجام این تحقیق، بررسی توانایی مایعات یونی در فرایند سولفورزدایی می باشد. در این تحقیق جداسازی تیوفن از هیدروکربن های آلیفاتیک (هگزان، هپتان، اکتان و هگزادکان) و میزان تاثیر کاتیون و آنیون مایع یونی بر جداسازی با استفاده از مایعات یونی 1-اکتیل 3-متیل ایمیدازولیوم نیترات [omim][no3] و 1-بوتیل 3-متیل ایمیدازولیوم نیترات [bmim][no3] و 1-اکتیل 3-متیل ایمیدازولیوم تیوسیانات [omim][scn] مورد بررسی قرار گرفت. داده های تعادلی مایع- مایع سیستم های سه جزئی (تیوفن+ هگزان+ مایع یونی)، (تیوفن+ هپتان+ مایع یونی)، (تیوفن+ اکتان+ مایع یونی) و (تیوفن+ هگزادکان+ مایع یونی) در دمای k 15/298 و فشار اتمسفریک به دست آمدند. ضریب انتخاب پذیری و ضریب توزیع پذیری سیستم ها برای تعیین قابلیت حلال یونی در جداسازی تیوفن از آلیفاتیک ها مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان دادند که با افزایش طول زنجیره آلیفاتیک، ضریب انتخاب پذیری افزایش و ضریب تویع پذیری کاهش پیدا می کند. از میان سه مایع یونی آزمایش شده، مایع یونی [bmim][no3] بهترین کارایی را از خود نشان داد. در نهایت نتایج آزمایشگاهی برای سیستم های سه جزئی همپوشانی خوبی را با مدل های ترمودینامیکی nrtl و uniquac از خود نشان دادند. همچنین پارامترهای برهم کنش دوتایی برای این مدل های ترمودینامیکی تعیین گردیدند. داده های تعادلی گزارش شده در این کار، در گزارش های قبلی توسط سایر محققین ارائه نشده است.