هرفعا لیتی ، خصوصاً در عرصه ورزش با یک نوع ریسک مواجه است، ریسک محرک بسیار قدرتمندی است به نحوی که همواره سازمآن های ورزشی با آن دست و پنجه نرم می کنند، اما اگر در این سازمآن ها ریسک، به درستی درک و مدیریت شود می تواند به یک مزیت رقابتی تبدیل گردد. بنابرا ین شناخت طرز تفکر و نگرش دانشجویان و مربیان در درک آن ها از میزان قرار گرفتن در معرض ریسک برای مدیران ریسک در ورزش بسیار موثر است. به همین دلیل محقق به بررسی ادراک ریسک مدیران، مربیان و دانشجویان در دانشگاه مازندران پرداخت. روش استفاده شده در این تحقیق توصیفی – پیمایشی بود که گردآوری داده های آن به شیوه توزیع میدانی انجام شد. جامعه ی آماری تحقیق دانشجویان، مدیران و مربیان ورزشی دانشگاه مازندران بودند که از بین دانشجویان 901 نفر به عنوان حجم نمونه و در بخش مدیران و مربیان نمونه آماری به صورت تمام شماری انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها ، پرسشنامه محقق ساخته ای بود که روایی آن توسط متخصصین حوزه مدیریت ورزشی و پایایی آن در یک مطالعه مقدماتی با استفاده از روش آلفای کرونباخ 74/0 برآورد گردید. یافته های حاصل از داده های تحقیق با استفاده از آزمون های تی تست مستقل، یو- من ویتنی و آزمون کروسکال وا لیس استخراج شد. یافته ها نشان داد که بین ادراک ریسک دانشجویان با مدیران و مربیان از محیط فیزیکی (تاسیسات ، امنیت ساختمان ، نور ، رنگ ، بهداشت محیط و...) سالن های ورزشی درسطح معناداری 05/0 ? p اختلاف معناداری وجود دارد، همچنین بین ادراک ریسک دانشجویان با مدیران از تجهیزات ورزشی و حفاظتی مورد استفاده درسالن های ورزشی درسطح معناداری05/0 ? p اختلاف معناداری وجود دارد ولی بین ادراک ریسک مدیران با مربیان از محیط فیزیکی سالن های ورزشی درسطح معناداری 05/0? p همچنین بین ادراک ریسک دانشجویان با مربیان از تجهیزات ورزشی و حفاظتی مورد استفاده درسالن های ورزشی تفاوت معناداری مشاهده نشد. در قسمت یافته های جانبی، وجود اختلاف معنادار بین ادراک ریسک دانشجویان ، مدیران و مربیان از محور توانائی های خود(تجربه، مهارت، دانش، ویژگیهای رفتاری و...) و همچنین وجود اختلاف معنادار بین ادراک ریسک دانشجویان با مدیران و مربیان از محور اعتماد درسطح معناداری05/0 ? p نشان داده شده است . بر پایه ی یافته های تحقیق بالا بودن ادراک ریسک، ناشی از ایمن ندانستن محیط فضاهای ورزشی، تجهیزات ورزشی و حفاظتی مورد استفاده، عدم اعتماد به مربیان، کارکنان اماکن، امداد رسانان و مدیران و همچنین عدم اعتماد به توانائی های خود منجر به ترس دانشجویان ازحضور در فضاهای ورزشی و مشارکت کمتر درفعالیت های ورزشی می شود، از زاویه ای دیگر بالا بودن ادراک ریسک در بین مدیران، اقدامات نظارتی آن ها را در اجرا و پیاده سازی فرایندهای مدیریت ریسک و پیگیری جهت فراهم نمودن محیط مناسب و تجهیزات استاندارد و ایمن برای استفاده دانشجویان بیشتر می کند همچنین حساسیت آن ها را در به کارگیری مربیان مجرب تر، با درجه آموزشی بالاتر و کارکنان آموزش دیده و دارای صلاحیت های فنی لازم افزایش می دهد و اما بالا بودن ادراک ریسک در بین مربیان باعث می شود آن ها با توجه به شرایط ایمنی محیطی که درآن فعالیت انجام می شود و همچنین تجهیزات در دسترس در انجام فعالیت های ورزشی محتاط تر عمل کرده و در صورت وجود ریسک های بالقوه ای که سلامت دانشجویان را به مخاطره می اندازد با شفاف سازی و همکاری با مدیران در جهت رفع آن اقدام نمایند.