منطقه ی بوانات و قُنقُری در شمال فارس، یکی از مناطق سه گانه ی وسیع فرشبافی در این سرزمین است که از پیش از اسلام سنت های غنی فرشبافی داشته است. امروزه این منطقه در حدود دوشهرستان بوانات و خرمبید جای میگیرد. این پژوهش با روش توصیفی-تحلیلی و از طریق تحقیقات میدانی و کتابخانه ای بر آن بوده است تا به بررسی ویژگیهای مختلف بافندگی این منطقه ، از دیرباز تا به امروز ، پرداخته و در نهایت با ارائه ی یک طبقه بندی از دستبافت های عشایری و روستایی، فرشبافی این نواحی را نظام مند جلوه دهد. از منظر این طبقه بندی نقوش این منطقه در دو حوزه ی وسیع نقوش اشکالی و منتظم جای گرفته است. از سویی، دستبافتهای عشایری و روستایی از هم تفکیک و سپس هر گروه خود به زیرگروههایی دسته بندی گردیده است. در این زیرگروهها ویژگیهای بافندگی، نقشپردازی و رنگ آمیزی هر کدام از طوایف و روستاها مورد تدقیق قرار گرفته است. طوایف ایل عرب جباره از اتحادیه ی خمسه از جمله عرب چرپانلو، ابوالمحمدی، مزیدی، غنی، لواردانی، کوچی و شیری و نیز طایفه ی مستقل گشنی دستبافت های عشایری این منطقه را تا به امروز بافته اند و از سوی دیگر بافندگان روستاهای گیان در بوانات و دَنیچه خیر و دَلْو نظر و مَشگان در قُنقُری بالا و سیمکان و مشهد مُرغاب در قُنقُری پایین دست اندر کار دستبافتهای روستایی هستند.