روایات معصومان، به عنوان روشن کننده ی آیات قرآن کریم شناخته می شوند. از این رو هر کس که درصدد فهم صحیح آیات باشد از مراجعه به این سرچشمه ی فیاض بی نیاز نخواهد بود. امادر طول تاریخ تفسیر نقش عالمان وآثار آنان که درجهت فهم وکشف معارف تفسیری وعرضه آن کوشیده اند نیز دست کم گرفته نمی شود. دو تفسیر معاصر شیعه، المیزان ازعلامه طباطبایی ومواهب الرحمن ازمرحوم سبزواری ازاین جمله اند. پژوهش حاضر، با نگاهی قرآن پژوهانه و با بهره گیری از شیوه توصیفی- تحلیلی و روش کتابخانه ای و اسنادی، به بررسی تطبیقی روش برخورد دومفسر باروایات تفسیری پرداخته است. هدف اصلی از این پژوهش، شناخت مشترکات و ویژگی های هریک و درنتیجه شناخت بهتر راهکارها و معیارهای صحیح در برخورد با احادیث ائمه اطهار علیهم السلام است. ازجمله دست آوردهای تحقیق این است که دو مفسر در میزان استفاده ازمنابع ومصادر حدیث، پذیرش و رد برخی احادیث در عرصه متشابهات قرآن، روایات تاریخی، جری و تطبیق، ازجمله قصه آدم و حوا متفاوت بوده و در بسیاری ازمبانی تفسیری، برخورد با اسرائیلیات، جایگاه گفتار صحابه وتابعین و علاج ناسازگاری روایات تفسیری مشابهت هایی دارند.