این پژوهش " رفتار منصفانه نسبت به بزه دیده را از دو دیدگاه نظام حقوقی ایران و اسناد بین المللی" مورد بررسی قرار داده، شاخص ترین آسیب های وارد شده به بزه دیده را شناسایی نموده و مهم ترین حق هایی که او به منظور دسترسی به عدالت و رفتار منصفانه می تواند دارا شود را بر شمرده و به کنکاش آن ها می پردازد . هم چنین مناسب ترین راه کار ها و شیوه های ترمیمی را در دو نظام یاد شده استخراج و معرفی کرده تا با استفاده از آن ها بزه دیده بتواند به حقوق حقه اش دست یابد . این رساله با الهام از مفاد اعلامیه اصول بنیادی عدالت برای بزه دیدگان ناشی از جرم و سوءاستفاده از قدرت (1985) در دو بخش نگارش یافته است . بخش نخست با عنوان رعایت منزلت بزه دیده بر پایه کرامت انسانی مشتمل بر دو فصل است یکی کرامت انسانی به منزله رفتار منصفانه و دیگری، بعد بزه دیده محور کرامت انسانی . هر یک از فصل ها از چندین مبحث و گفتار و بند تشکیل شده که در مجموع کرامت مداری بزه دیده را از دیدگاه عرف، ادیان مهم آسمانی و اسناد منشور بین المللی حقوق بشر یعنی اعلامیه جهانی حقوق بشر (1948)و دو میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی و نیز حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی ( 1966) و هم چنین سند های منشور بین المللی حقوق بزه دیدگان یعنی اعلامیه یاد شده واصول و رهنمودهای بنیادی درباره حق جبران و ترمیم (2005 ) مورد بررسی قرار می دهد .بخش دوم هم که به موضوع حق بنیادی جبران بر پایه دسترسی بزه دیده به عدالت پرداخته است نیز همانند بخش نخست در دو فصل جداگانه با مباحث و گفتار های ویژه خود به نگارش در آمده است . این پاره از نوشتار حق جبران بزه دیده را از دو رهگذر بزهکار و دولت مورد کنکاش قرار داده است . همچنین مباحثی از آن نیز به بیان چرایی و چگونگی جبران ها اختصاص یافته است . در پایان و در قسمت نتیجه گیری، برای پرسش های مطرح شده در مقدمه پاسخ لازم تهیه و پیشنهاد هایی نیز ارایه شده است .