هدف از این پژوهش مطالع? کاهش واکه ای در لهج? کرمانی است. کاهش واکه ای فرایندی است که در هجای بدون تکیه صورت می گیرد. طی آن واکه های بدون تکیه تغییر یافته و به سوی واکه های دیگر گرایش می یابند. به منظور بررسی کاهش واکه ای در لهج? کرمانی، تعداد 12 نفر گویشور مرد بومی زبان فارسی شرکت کرده اند که شش نفر از آنها گویشور بومی لهج? کرمانی بوده و شش نفر دیگر گویشور بومی لهج? معیار هستند. داده های این تحقیق شامل 12 کلمه می باشد که با استفاده از میکروفون shure و نرم افزار praat در اتاق اکوستیک گروه زبان شناسی دانشگاه صنعتی شریف توسط گویشوران خوانده و ضبط شده اند. سپس مقدار دیرش، انرژی، فرکانس سازه های اول، دوم و سوم، فرکانس پایه و مرکز ثقل طیفی واکه های موردنظر اندازه گیری شد. نتایج این تحقیق نشان داد که دیرش، انرژی و فرکانس پایه این واکه ها در لهج? کرمانی کمتر از دیرش، انرژی و فرکانس پای? آنها در فارسی معیار است. همچنین نتایج بررسی فرکانس سازه های اول، دوم واکه های موردنظر تأئیدی است بر این ادعا که واکه های /a,i,o/ در لهج? کرمانی گرایش به سوی مرکز دارند. بنابراین این نوع کاهش واکه ای در لهج? کرمانی کاهش مرکزگرا نامیده می شود.