با مطالعه ی هنر اقوام پیشین به یک ویژگی مشترک در تمام آثار هنری می رسیم،که استفاده از نمادهای حیوانی می باشد. یکی از سرزمین هایی که نمادهای حیوانی در هنر آن نمود بارزی دارد، سرزمین هند می باشد. لذا در پژوهش حاضر ابتدا تاریخ مختصری از هنر هند مورد بازبینی قرار خواهد گرفت. سپس به اساطیر هند با تکیّه بر نمادهای حیوانی با رویکرد نشانه شناسانه پرداخته خواهد شد. روش گردآوری اطلاعات این پایان نامه نیز بر اساس روش کتابخانه ای و روش تحقیق توصیفی تحلیلی است. نتایج این پژوهش نشان می دهد که مردمان سرزمین هند حیوانات را دارای نیرویی نامرئی دانسته و هر کدام از آن ها را نماد چیزی می دانستند. آن ها از این نمادهای حیوانی به شکل بارزی در هنرهایی همچون مجسّمه سازی، معماری، نقّاشی و نقش برجسته بهره می بردند. در مطالعه حاضر پس از برّرسی نماد های مذکور به طبقه بندی آنها در قالب جداولی پرداخته شد. خدایانی که به صورت نماد تصویر می شدند، خدایان ترکیبی و سرانجام نمادهای حیوانی که در کنار خدایان در هنر هند تصویر می شد اساس این دسته بندی را تشکیل می دهد.