هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر موسیقی درمانی بر کاهش شدت لکنت زبان در میان کودکان دچار لکنت زبان بود. نمونه ی پژوهش مشتمل بر 40 کودک دچار لکنت زبان در سنین دبستان بود که به طور تصادفی از کلینیک های گفتار درمانی شهر شیراز انتخاب شدند .به منظور ارزیابی شدت اولیه ی لکنت زبان از ابزار ssi-3 (رایلی، 1994) که شدت لکنت زبان را درچند بعد بسامد، دیرش و رفتارهای همراه می سنجد استفاده شد. پایایی این ابزار از طریق به دست آوردن ضریب توافق بین آزمونگر ها حاصل شد که نشانگر ضریب توافق بالا هم در حالت درون آزمونگر و هم در حالت میان آزمونگر بود. روایی ابزار نیز از طریق محاسبه ی ضریب همبستگی درونی بین هر یک از ابعاد شدت لکنت زبان و نمره ی کل شدت لکنت زبان احراز شد و نتایج نشان داد که همبستگی درونی بین ابعاد و نمره ی کل معنادار بود. به منظور اجرای پژوهش، افراد نمونه به دو گروه کنترل و آزمایش تقسیم شدند که برای گروه آزمایش به مدت 8 جلسه ی یک ساعته، ترکیب تکنیک mit و روش بالینی اورف شورلوک به عنوان موسیقی درمانی اجرا شد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که موسیقی درمانی تأثیر معناداری بر کاهش شدت لکنت زبان و هر یک از ابعاد آن دارد. محدودیت های تحقیق مورد بررسی قرار گرفت و پیشنهادات پژوهشی و کاربردی ارائه شد.