امروزه استفاده از مواد با شرایط کاربرد در دماهای بالا مورد توجه بسیاری از صنایع از جمله نیروگاه ها، صنایع فضایی، هوافضا و صنایع نظامی می باشد. کامپوزیت کربن – کربن به عنوان یک ماده مهندسی در درجه حرارت بالا، در صورتی کاربرد موفق دارد که از پوشش محافظ در برابر اکسیداسیون برخوردار باشد. از میان کلیه پوشش های تحقیق شده، نوع پوششی که حاوی zrb2 و sic باشد از همه موفق تر بوده و هنوز تحقیق در مورد بهبود کیفیت آن ادامه دارد. در میان روشهای متنوع پوشش دهی، روش غوطه وری در دوغاب انتخاب شده است زیرا این روش احتیاج به تجهیزات گران قیمت و پیچیده ندارد و از طرفی تکنولوژی و فرایند این روش در داخل کشور وجود دارد. در این پژوهش سعی بر این است که با تهیه دوغاب با خواص بهینه، بتوان شرایط را برای ساخت پوششی با یکنواختی و فشردگی کامل در تمامی جهات فراهم آورد. در تحقیق فعلی با استفاده از دوغابی از zrb2-sic-b4c ، و با درصد های3%% - 5/1% pei و با نسبت های جامد به مایع 45، 46، 47/5، 50، 5/52 و 55 درصد، کامپوزیت پوشش داده شده و در مرحله بعد نمونه ها درون خشک کن قرار داده شده و سپس با عملیات حرارتی پیرولیز و سپس عملیات زینتر، خواص مقاومت به اکسیداسیون و تراکم پوشش افزایش داده شد. اثر افزودنی مختلف نظیر sic و b4c بر پایدار نمودن دوغاب و ساختار نهایی پوشش مورد بررسی قرار گرفت. در این پزوهش مشخص گردید که پایدارترین دوغاب، دوغاب zrb2-sic-b4c که نسبت جامد به مایع 45%vol و حاوی 0/5 %wt pei است، می باشد. سپس بررسی ریز ساختار نمونه ها توسط sem و fesem انجام شد.

امروزه استفاده از مواد با شرایط کاربرد در دماهای بالا مورد توجه بسیاری از صنایع از جمله نیروگاه ها، صنایع فضایی، هوافضا و صنایع نظامی می باشد. کامپوزیت کربن – کربن به عنوان یک ماده مهندسی در درجه حرارت بالا، در صورتی کاربرد موفق دارد که از پوشش محافظ در برابر اکسیداسیون برخوردار باشد. از میان کلیه پوشش های تحقیق شده، نوع پوششی که حاوی zrb2 و sic باشد از همه موفق تر بوده و هنوز تحقیق در مورد بهبود کیفیت آن ادامه دارد. در میان روشهای متنوع پوشش دهی، روش غوطه وری در دوغاب انتخاب شده است زیرا این روش احتیاج به تجهیزات گران قیمت و پیچیده ندارد و از طرفی تکنولوژی و فرایند این روش در داخل کشور وجود دارد. در این پژوهش سعی بر این است که با تهیه دوغاب با خواص بهینه، بتوان شرایط را برای ساخت پوششی با یکنواختی و فشردگی کامل در تمامی جهات فراهم آورد. در تحقیق فعلی با استفاده از دوغابی از zrb2-sic-b4c ، و با درصد های3%% - 5/1% pei و با نسبت های جامد به مایع 45، 46، 47/5، 50، 5/52 و 55 درصد، کامپوزیت پوشش داده شده و در مرحله بعد نمونه ها درون خشک کن قرار داده شده و سپس با عملیات حرارتی پیرولیز و سپس عملیات زینتر، خواص مقاومت به اکسیداسیون و تراکم پوشش افزایش داده شد. اثر افزودنی مختلف نظیر sic و b4c بر پایدار نمودن دوغاب و ساختار نهایی پوشش مورد بررسی قرار گرفت. در این پزوهش مشخص گردید که پایدارترین دوغاب، دوغاب zrb2-sic-b4c که نسبت جامد به مایع 45%vol و حاوی 0/5 %wt pei است، می باشد. سپس بررسی ریز ساختار نمونه ها توسط sem و fesem انجام شد.