در این پژوهش مطالعه تاثیر سامانه های پلی آکریل آمید-عوامل سطحی بر خواص فصل مشترک آب- نفت مورد بررسی قرار گرفته شد و از الکل ها به عنوان کو سورفکتنت جهت بهبود سامانه استفاده شد . تزریق محلولهای پلیمری به همراه عوامل فعال سطحی به چاههای نفتی یکی از روشهای نوین برای بیرون آوردن بخشی از نفت درجای مخازن نفتی می باشد. این فرمولاسیونهای تزریقی علاوه بر داشتن ویسکوزیته زیاد در شرایط مخازن نفتی، باید سازگاری و امتزاج پذیری مناسبی با نفت داشته باشند. حالت مطلوب آن است که کشش بین سطحی آنها و نفت کمترین مقدار برسد تا سیستم به سمت تشکیل میکروامولسیون پیش برود. عوامل متعددی مانند نوع و غلظت پلیمر و عوامل فعال سطحی، نوع آب و نفت، دما، فشار و ... بر تشکیل این نوع میکروامولسیونها موثرند . در این پژوهش خاص از 5 نوع عامل فعال سطحی ، دو نوع نفت با api های مختلف ،2 نوع پلی اکریل آمید سولفونه شده ، 2 نوع محلول الکترولیت مختلف با tds های متفاوت به همراه 5 نوع الکل مختلف مورد آزمایش و بررسی قرار گرفته شد و کشش سطحی ، رفتار بین فازی و رفتار رئولوژیکی آنها نیز مورد بررسی قرار گرفت و موفق به ارائه فرمولاسیون بهینه از نظر خواص و کمیت مقادیر مواد مصرفی شدیم ، که جهت نیل به این هدف از ترکیب دو عامل فعال سطحی آنیونی sds وsles و الکل 2- اتیل هگزانول به عنوان عامل کمکی استفاده شد و نسبت به غلظت های مصرفی تک این عوامل فعال سطحی نتایج خیلی بهتری بدست آمد