هوش معنوی، یکی از سازه هایی است که، در راستای توجه محققان و صاحب نظران روان شناسی، به دین و معنویت در زندگی انسان، پدید آمده است، و از آن زمان تا به حال، ارتباط آن، با متغیر های دیگر، مورد بحث و پژوهش قرار گرفته است. پژوهش حاضر، با هدف، بررسی رابطه بین هوش معنوی، با سلامت روان، و قضاوت اخلاقی، صورت گرفته است. جامعه آماری این پژوهش، دانش آموزان دختر، سال اول دبیرستان، منطقه 5 تهران بودند، که در سال تحصیلی 91-92 به تحصیل اشتغال داشتند. ازمیان آنها، 135 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند؛ به این صورت که، از جامعه آماری، ابتدا 5 مدرسه، و از هر مدرسه، یک کلاس، به طور تصادفی انتخاب شد. به منظور جمع آوری داده ها، از 3 پرسش نامه هوش معنوی، عبداله زاده(1387)، سلامت عمومی ghq، و قضاوت اخلاقی (dit) رست (1997)، استفاده شده است. برای تحلیل داده ها ، با بکارگیری نرم افزار spss ، از آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد، شامل: میانگین، انحراف معیار، خطای استاندارد میانگین، حداکثر و حداقل نمره افراد، و ضریب همبستگی پیرسون. یافته های پژوهش نشان داد که، بین هوش معنوی و سلامت روان، رابطه معنا دار وجود دارد. همچنین، بین هوش معنوی و قضاوت اخلاقی نیز، رابطه معنادار وجود دارد. نتایج حاصل از پژوهش، بیانگر این است که، با افزایش هوش معنوی، سلامت روان و قضاوت اخلاقی، در افراد ، ارتقا پیدا می کند.