هدف این مطالعه بررسی پایداری تورم در اقتصاد ایران می باشد. بدین منظور از داده های فصلی دوره 1354:1-1390:4 استفاده شده است. به منظور سنجش پایداری تورم در این پژوهش از روشهای خودهمبستگی بین دوره ای، مجموع ضرایب خودرگرسیونی و نیز آزمون ریشه واحد استفاده شده است. کاربرد هر سه روش نشان می دهد که پایداری تورم در ایران وجود دارد و بر اساس هر سه روش ضریب پایداری تورم در حدود 0.79 (در کل دوره) می باشد که نشانگر پایداری بالای تورم در ایران است. بر اساس روش ضریب خودهمبستگی بین دوره ای چنانچه شوکی بر اقتصاد وارد شود و تورم از میانگین خود فاصله بگیرد حدود 6 فصل طول می کشد که به مقدار بلندمدت خود بازگردد. پایداری تورم باعث بروز نااطمینانی در فعالان اقتصادی به دلیل بی اعتباری سیاست های بانک مرکزی در مهار تورم می شود و رفتار آنها را در پیش بینی تورم عمدتاً گذشته نگر می نماید. از سوی دیگر این نااطمینانی باعث کاهش سرمایه گذاری و انحراف قیمت های نسبی و در نتیجه باعث بروز اختلال در سیستم اقتصادی و تداوم تورم خواهد شد. با تداوم و پایداری تورم نیز سیاست های پولی بانک مرکزی نتیجه بخش نخواهد بود. با توجه به مطالب ذکر شده لزوم بررسی عوامل اثرگذار بر پایداری تورم و پیشنهاداتی در جهت کاهش پایداری تورم ضروری به نظر می رسد. بنابراین تحقیق حاضر همچنین، به دنبال بررسی عوامل موثر بر پایداری تورم در اقتصاد ایران می باشد. عوامل موثر بـر پـایداری تـورم با کاربرد رگرسیون های غلتان که بـا استفاده از روش حداقل مربـعات معمولی تخمین زده شده انجام گردیده است. یافته های این مطالعه نشان می دهد که پایداری باوقفه تورم، عملیات مالی دولت (در این پژوهش از نسبت مخارج به رشد درآمدهای نفتی برای نشان دادن آثار تورمی عملیات مالی دولت استفاده شده است)، تورم انتظاری، رشد نقدینگی به ترتیب از مهمترین عوامل اثرگذار بر پایداری تورم در اقتصاد ایران می باشند.