هدف از این پژوهش تحلیل محتوای دیوان حافظ به لحاظ توجه به مولفه های روانشناسی مثبت است. به این منظور دیوان حافظ (تصحیح قاسم غنی و محمد قزوینی) مشتمل بر 495 غزل، 42 رباعی، 3 قصیده و 34 قطعه با روش تحلیل محتوا بررسی شد. این پژوهش با استفاده از ابزار فیش برداری انجام شد. در آغاز به استخراج آموزه های مرتبط با مولفه های روانشناسی مثبت از متون اصلی روانشناسی مثبت و توضیح آنها پرداخته شد. سپس کلیه ابیات دیوان حافظ مورد مطالعه قرارگرفت و با مراجعه به تفاسیر و شرح های موجود، عبارات و ابیات مرتبط با موضوع گزینش شد. در آخرین مرحله ابیاتی که با زمینه مورد مطالعه ی بحث از هماهنگی کافی برخوردار بودند در متن گنجانده شد. سپس با روش تحلیل محتوا به تبیین دیدگاه حافظ در زمینه آموزه های روانشناسی مثبت پرداخته شد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان میداد که آموزه های حافظ نه تنها با مفاهیم موجود در روانشناسی مثبت مطابقت دارد بلکه در بسیاری از حوزه ها به دلیل نگرش عرفانی حافظ، معانی و مفاهیم عمیق تری در خصوص موضوعات مورد بحث در کلام او یافت می شود.