امروزه به دلیل رشد جمعیت و افزایش نیاز به مسکن، بدون در نظر گرفتن نیازهای اساسی انسان، آپارتمان سازی در تمامی شهرهای ایران به صورت یکسان و یکنواخت رشد چشمگیری داشته است. در نتیجه آپارتمانهای مسکونی بیشتر شبیه خوابگاه شده است. علم روانشناسی پاسخگوی نیازهای انسانی، اجتماعی و دیگر نیازهای انسان می باشد. از جمله، به ارتباط انسان و محیط توجه زیادی شده است. کاربرد علم روان شناسی در محیط به روانشناسی محیط معروف است. این پژوهش با هدف، مقایسه دلبستگی به مکان و هویت اجتماعی و عزت نفس اجتماعی در میان ساکنین خانه های با سبک معماری مدرن و سنتی در شهر کرمان انجام گرفته است. پژوهش حاضر، تحقیق مقایسه ای و غیر آزمایشی می باشد. جامعه پژوهش شامل کلیه مردان ساکن شهر کرمان که در خانه های با سبک معماری (سنتی و مدرن) زندگی می کردند ، تعداد 40 نفر از مردان ساکنین خانه های با سبک معماری مدرن و 40 نفر از مردان ساکنین خانه های با سبک معماری سنتی، که دارای ملاکهای مورد نظر پژوهش، حداقل سطح تحصیلات دیپلم، جنس مذکر، حداقل سن 20 و حداکثر 60 سال، طول اقامت بیش از یک سال که به صورت تصادفی انتخاب شده اند، می باشد. پرسشنامه های این تحقیق، پرسشنامه 22 جمله ای دلبستگی به مکان، پرسشنامه 31 جمله ایی عزت نفس اجتماعی، پرسشنامه 20 جمله ایی هویت اجتماعی می باشد. داده های جمع آوری شده با استفاده از مقایسه میانگین ها، آزمون واریانس چند متغیره، رگرسیون، تحویل گردید. یافته های پژوهش نشان می دهد تفاوت معناداری در سطح میانگین دلبستگی به مکان، هویت اجتماعی، عزت نفس اجتماعی، ساکنین خانه های با سبک معماری مدرن و سنتی وجود دارد. هرچه مدت زمان سکونت بیشتر باشد، دلبستگی به مکان ، هویت اجتماعی، عزت نفس اجتماعی بیشتر می باشد. در نتیجه می توان نتیجه گیری کرد، ساکنین خانه های با سبک معماری سنتی نسبت به سبک معماری مدرن، دلبستگی به مکان، هویت اجتماعی، عزت نفس اجتماعی بیشتر می باشد. در نتیجه می توان نتیجه گیری کرد، ساکنین خانه های با سبک معماری سنتی نسبت به سبک معماری مدرن، دلبستگی به مکان، هویت اجتماعی، عزت نفس اجتماعی شان، بیشتر است و هر چه سابقه سکونت بیشتر باشد رابطه اش با این متغیر ها مستقیم می شود. در میان این متغیر ها، تنها دلبستگی به مکان می تواند تغییرات مربوط به مدت سکونت را پیش بینی کند.