تحقیق حاضر اثربخشی مداخلات روان درمانی مثبت را بر کاهش افسردگی و افزایش خودکارآمدی دانش آموزان دختر مقطع اول دبیرستان منطقه 11 شهر تهران با استفاده از طرح نیمه آزمایشی پیش آزمون، پس آزمون، (مرحله پیگیری) با گروه آزمایش و کنترل مورد بررسی قرار داد. ابتدا از بین تمامی دبیرستان های منطقه 11 شهر تهران یک مدرسه به صورت تصادفی انتخاب شد. سپس بر روی دانش آموزان پایه اول آن مدرسه پرسشنامه افسردگی بک و خودکارآمدی عمومی شرر و همکاران اجرا گردید و در نهایت از بین کسانی که نمرات افسردگیشان از متوسط تا شدید و مایل به شرکت در جلسات بودند، 28 نفر انتخاب و در دو گروه 14 نفری آزمایش و کنترل به صورت تصادفی جایگزین شدند. مداخلات روان درمانی مثبت در 8 جلسه دو ساعته بر روی گروه آزمایش اجرا شد. ابزارهای اندازه گیری یکبار پس از اتمام جلسات و بار دیگر یک ماه و نیم بعد از اتمام جلسات بر روی گروه آزمایش و کنترل انجام شدند. داده ها با استفاده از آزمون های آمار توصیفی (میانگین، انحراف استاندارد) و آمار استنباطی (تحلیل کوواریانس) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. فرضیه های تحقیق به شرح زیر بودند: 1ـ مداخلات روان درمانی مثبت موجب کاهش افسردگی دانش آموزان می شود. 2ـ مداخلات روان درمانی مثبت موجب افزایش خودکارآمدی عمومی دانش آموزان می شود. مقایسه میانگین نمرات افسردگی و خودکارآمدی دانش آموزان در دو مرحله پیش و پس آزمون و نیز تحلیل داده ها نشان دادند که مداخلات روان درمانی مثبت تاثیر معنا داری در کاهش افسردگی و افزایش خودکارآمدی دانش آموزان داشته است. به عبارت دیگر مداخلات روان درمانی مثبت موجب کاهش افسردگی و افزایش خودکارآمدی عمومی دانش آموزان میشود.