تهیه بیوگلو و ارزیابی اثر آن بر روی پیوند خودی غضروف جناغ سینه به غضروف کندیل رانی خرگوش پتانسیل ترمیم ضایعات غضروف داخل مفصلی زانو ضعیف می باشد و این امر ممکن است به استیوآرتریت و در نهایت تعویض زانو منجر شود. این مطالعه به منظور بررسی اثر ترمیمی چسب ابداع شده در ضایعه غضروفی داخل مفصلی ایجاد شده در کندیل داخلی ران خرگوش به عنوان یک مدل حیوانی انجام گرفت و تغییرات ضایعات ایجاد شده بوسیله هیستوپاتولوژی، هیستوشیمی، ام آر آی و سی تی اسکن مورد ارزیابی قرار گرفتند. 60 سر خرگوش نر بالغ نژاد دوچ و بصورت تصادفی به 5 گروه مساوی 12 تایی تقسیم شدند. در گروه a ضایعات غضروفی داخل مفصلی به ابعاد 4 میلی متر در کندیل داخل رانی هر دو زانوی راست و چپ ایجاد گردید، سپس پیوند خودی از غضروف جناغ سینه به همان اندازه (4 میلی متر) در محل ضایعه ایجاد شده در غضروف داخل مفصلی کندیل رانی هر دو زانو قرار داده شد و بوسیله چسب ابداع شده ثابت گردید، سپس لایه های مختلف و پوست بخیه زده شد. در گروه b تمامی مراحل گروه a انجام گرفت ولی ضایعه ایجاد شده در غضروف داخل مفصلی کندیل داخل رانی به ابعاد 6 میلی متر ایجاد گردید. در گروه c ضایعات غضروفی داخل مفصلی در کندیل داخل رانی در پای راست و چپ به ترتیب 4 میلی متر و 6 میلی متر بود و پیوند خودی از غضروف جناغ سینه بوسیله نخ بخیه جذب شونده 0-5 به لیگامنتوم موکوزا در محل ضایعه بخیه زده شد و سپس لایه های مختلف و پوست بخیه شدند. در گروه d ابعاد ضایعات ایجاد شده مشابه گروه c بود ولی فقط محل ضایعه بوسیله نرمال سیلین شستشو گردید. در گروه e ابعاد ضایعات ایجاد شده مشابه گروه c بود ولی فقط محل ضایعه بوسیله چسب ابداع شده پر گردید. خرگوشهای هر گروه به دو زیر گروه مساوی تقسیم شدند و بعد از 30 روز و 60 روز به روش اخلاقی معدوم شدند و تغییرات غضروفی از نظر ماکروسکوپی، هیستولوژی و هیستوشیمی و با ام آر آی و سی تی اسکن مورد ارزیابی قرار گرفتند. بررسیهای میکروسکوپی و ماکروسکوپی نشان داد که چسب ابداع شده به طور معنی داری تأثیر ترمیمی بیشتری در غضروف داخل مفصلی در کندیل داخل رانی داشته و این نتایج با نتایج سی تی اسکن و ام آر آی سازگاری دارد. نتایج نهایی نشان داد که چسب ابداع شده در محل ضایعه غضروف داخل مفصلی به تنهایی موثر بوده و پروسه ترمیم به خوبی نشان داده شد. چسب ابداع شده غنی از فاکتورهای رشد بوده و غضروف سازی را تحریک می نماید. در گروههای a و b به دلیل عدم قدرت چسبندگی کافی پیوند غضروفی به عنوان یک loose body در مفصل عمل کردند و باعث ایجاد استیوآرتریت شدند.