از نظر علامه طباطبایی دیدگاه تعارض و تمایز عقل با دین از استحکام لازم برخوردار نیست و عقل و دین با هم تعارضی ندارند و مطابق هم اند. در رابطه میان ایمان و عقل، ایمان در اصل تعقل هیچ دخالتی ندارد. آنچه که متعلق تفکر و تعقل قرار می گیرد متعلق ایمان است نه خود ایمان. مرحوم علامه طباطبایی معتقد است: گزاره های که متعلق ایمان قرار می گیرد باید علمی و یقینی باشد. تمام گزاره های عقلی توجیه گر گزاره های ایمانی می باشد ولی از آن طرف تمام باورهای دینی تنها توسط عقل اثبات و توجیه نمی گردد. در رابطه با اثبات و باورهای دینی توسط عقل بطور کلی در جهان مسیحیت سه نظریه تحت عنوان ایمان گرایی، عقل گرایی انتقادی و عقلانیت حداکثری مطرح است دیدگاه ایمان گرایی، ایمان را مقدم بر عقل می داند. آگوستین می گوید: من ایمان می آورم تا بفهمم. دیدگاه عقل گرایی انتقادی معتقد است: سیستم های باور دینی می توانند و بلکه باید به لحاظ عقلانی نقادی شوند هر چند اثبات قطعی یک سیستم باور خاص غیر ممکن است. دیدگاه عقلانیت حداکثری معتقد است: پذیرش عقلی و منطقی یک مجموعه باور دینی، منوط به امکان صدق عقلانی آن مجموعه است. برای توجیه عقلانیت حداکثری دو معنا متصور است: 1- عقل می تواند همه باورهای دینی را اثبات و توجیه عقلی نماید. 2- عقل فی الجمله قدرت اثبات و توجیه عقلی باورهای دینی را دارد. از نظر علامه طباطبایی معنای اول (قادر بودن عقل بر اثبات و توجیه عقلی همه ی باورهای دینی) مردود است. و معنای دوم (قادر بودن عقل بر اثبات و توجیه فی الجمله باورهای دینی) مورد قبول است.

این تحقیق دارای یک مقدمه و شش فصل و یک خاتمه می باشد که هر فصل شامل مباحثی می باشد که به نحوی با فصل دیگر در ارتباط است. در مقدمه به یک سلسله مباحث کلی چون تبیین موضوع، پیشینه موضوع، سابقه تحقیق، ضرورت تحقیق، پرسش اصلی، پرسش های فرعی، فرضیه تحقیق، روش تحقیق، اهداف تحقیق بیان شده است. در فصول ششگانه ابتدا به معنا و مفهوم عقل در لغت، اصطلاح، و روایات و مفهوم تفکر عقلانی پرداخته شده است و بیان شده است معانی که برای عقل در روایات مطرح شده است با معنای عقل در اصطلاح فلسفه نیز سازگاری دارد سپس دیدگاههای برخی فرق اسلامی، در مورد تفکر عقلانی بیان شده است و شیوه های تفکر عقلی و منطقی روایات مطرح شده و همچنین استدلالات که از دید روایات مردود می باشد مورد بررسی قرار گرفته است. به دنبال آن جایگاه تفکر عقلی از دیدگاه روایات مطرح شده است و نیز آثار وحجیت تفکر عقلانی مورد بررسی قرار گرفته است و ثابت شده است که در روایات روشهای مختلف عقلی و منطقی وجود دارد و ائمه در عرصه های گوناگون با آن روشها مسائل دینی را تبیین نموده اند. به این بیان که حجیت آن ذاتی است و روایات این حجیت را تایید نموده اند و به تفکر عقلانی اهمیت داده اند. و نیز به محدوده تفکر عقلانی در عرصه اعتقادات، احکام و سایر عرصه ها پرداخته شده است از دید روایات تفکر عقلانی در عصرهای فوق دامنه وسیعی دارد، بطوری که عقلانیت را عامل سلامت دینداری و افراط و تفریط در آن، و از آسیبهای دین مداران و درافتادن به انحرافات معرفی نموده اند و .... بعد از آن فصل پنجم این تحقیق رابطه تفکر عقلانی با وحی مورد توجه قرار گرفته و بیان شده است که روایات بررابطه ی وثیق طولی و عرضی تفکر عقلانی با وحی تاکید دارند و معصومین ع با رویکرد نظری و عملی بر این پیوند اهتمام ورزیده اند در اخیر هم موانع یا آسیب شناسی تفکر عقلانی و نیز عوامل رشد دهنده تفکر عقلانی از منظر روایات بحث شده است به این معنی یک سلسله امور باعث تقویت استدلال و ظرافت بینی انسان در درک حقایق میگردد و اموری نیز هستند که باعث محرومیت انسان از این کمالات می گردد در روایات راه بردها و راهکارهای برای این مساله تبیین شده است.