هدف اصلی در این پایان نامه بررسی یک روش طیفی برای حل معادلات انتگرال نوع دوم می باشد. روش لژاندر- هم مکانی برای حل معادلات اتگرال ولترای نوع دوم با هسته و تابع منبع اکیدا هموار و روش چپیشف- هم مکانی برای معادلات انتگرال نوع دوم با هسته منفردی ضعیف بررسی می شود. با یک آنالیز دقیق خطا مشاهده می شود که خطای عددی با آهنگ نمایی کاهش پیدا می کند. مثالهای عددی سرعت کاهش خطای آنالیز شده را ثابت می کنند. در کل نتایج بدست آمده نشان دهنده مناسب بودن این روش برای معادلات انتگرال ولترای نوع دوم می باشد.

چکیــده : تاکنون عمدتاً مسایل مختلف نظریه الاستیسیته دو بعدی یا با روشهای آنالیزمختلط مورد تجزیه و تحلیل قرار می گرفته ویا باروشهای عددی مانند تفاضلات متناهی و المانهای محدود، امّا روشهای شبه طیفی بندرت در حل مسایل مذکور به کار گرفته شده؛این در حالی است که مسایل غیرخطی با رویه های مرزی منظم حوز? مناسبی برای گسترش روشهای طیفی هم مکانی به عنوان جایگزینی برای روشهای سنتی می باشد.چگونگی اعمال روشهای شبه طیفی مبتنی برمتدهای هم مکانی فوریه-چبیشف برای حل مسایل مقدار مرزی ودر نهایت مسایل الاستیسیته به ویژه معادل? ناویر ، در این پایان نامه مورد بررسی قرار خواهد گرفت.

معادله دو همساز یکی از مهمترین معادلات دیفرانسیل با مشتقات جزیی بیضوی است که کاربرد زیادی در علوم مهندسی، فیزیکی و ... دارد. روش های متفاوتی برار حل این معادله وجود دارد که از جمله آن ها می توان به روش های آلمان های مرزی و روش تفاضلات متناهی و ... اشاره نمود که هر کدام با توجه به نوع معادله و ناحیه حل، کارایی متفاوتی خواهند داشت. در این رساله به معرفی این روش ها و بیان کاربرد هایی از معادله دو همساز می پردازیم.

نمایشنامه علمی رویکردی نو در عرصه نمایشنامه نویسی است که ریشه در آثار دراماتیک گذشته دارد. نگرش علمی به درام با توجه به رشد فناوری در قرن بیستم، متکی بر نظریات علمی و دستاوردهای بشر در عرصه صنعت و علم می باشد. بیشترین نمود علم در هنر را می توان در آثار پست مدرن جستجو کرد که در آن علم دست مایه ای برای خلق اثر هنری قرار گرفته است. اندیشمندانی همچون فرانسوا لیوتار و ژان بودریار با ارائه نظریات در باب وضعیت پست مدرن و جایگاه هنر در آن به تبیین ویژگی این آثار و دلایل شکل گیری آن پرداخته اند. تام استوپارد، نمایشنامه نویس معاصر بریتانیایی، در میان دیگر نمایشنامه نویسان حوزه نمایش های علمی به سبب تکثر آثار شناخته تر می باشد. نمایشنامه آرکادیا (1993) با انتخاب نظریه آشوب به عنوان چارچوب و ساختار روایی نمایشنامه علمی حال حاضر دنیای درام می باشد. در این تحقیق سعی شده است با توجه به نظریه فراروایت لیوتار و آرا بودریار در حوزه ادبیات پست-مدرن، قرارگیری نمایشنامه های علمی در زمره آثار پست مدرن - با توجه به نمایشنامه آرکادیا و هاپگود- اثبات شود و نمایشنامه های علمی را با داشتن ویژگی های پست مدرن، در یک گونه با ویژگی های برجسته طبقه بندی شود.