پلیمریزاسیون درجای (in-situ) منومر استایرن در حضور لاستیک پلی بوتادی ان با جرم مولکولی پایین و گروه های هیدروکسیل انتهایی به تشکیل کوپلیمر پیوندی با ساختار مایسلی غیر مقاوم منجر شد. از طرف دیگر, استفاده از پلی بوتادی ان تهیه شده به روش رادیکالی به دلیل کمبود ریز ساختار 2و1 وینیل به عنوان مرکز مستعد پیوند شاخه های پلی استایرن, با مشکل عدم دستیابی به ساختار مناسب وتامین مقاومت به ضربه مواجه خواهد شد. برای رفع این نقیصه, نحوه تشکیل و چینش اجزا از طریق تغییر مسیر جدایی فازی با افزودن آمیزه واکنشی ویژه از پلی بوتادی ان با جرم مولکولی پایین (همراه با هموپلی-استایرن و کوپلیمرهای پیوندی آنها) به عنوان روشی کارآمد و منعطف معرفی شد. در این روش, افزودن حدود 20 درصد وزنی از آمیزه حاوی پلی بوتادی ان با شاخه های بلند پلی استایرن در نقطه خاصی از واکنش, به سامانه واکنشی حاوی پلی بوتادی ان با ریزساختار سیس بالا, به افزایش شش برابری مقاومت به ضربه محصول نهایی منجر شد. بنابراین, مسیر فازی آمیزه, نقش نیروهای بین سطحی و تشکیل کسر بزرگی از لاستیک با اتصالات عرضی بر ساختار محصول نهایی سامانه واکنشی در تولید پلی استایرن مقاوم مورد بررسی قرار گرفت.