نانولوله های کربنی دارای خواص فوق العاده مکانیکی، حرارتی و الکتریکی است. این خواص را می توان با هم راستا کردن و توزیع یکسان نانولوله ها در بستر پلیمری به کامپوزیت انتقال داد. در این پروژه نانوکامپوزیت پلی اکریلونیتریل/نانولوله کربنی، با استفاده از روش الکتروریسی تهیه شد. برای پخش یکنواخت نانولوله ها در بستر پلیمری، روش های مختلف دیسپرس کردن، از قبیل استفاده از سطح فعال ها، روش های فیزیکی مانند اولتراسونیک و پوشش دهی با پلیمرها به کار گرفته شد. تصاویر میکروسکوپ الکترونی پویشی نشان داد که سطح فعال سدیم دودسیل سولفات (sds) و پلیمر پلی وینیل پیرولیدون ((pvp، بیشترین تأثیر را در قطر و کیفیت نانوالیاف کامپوزیتی داشتند. برای اندازه-گیری قطر و کیفیت الیاف تولیدی از sem استفاده شد. خواص الکتریکی، با استفاده از روش حرارتی و مکانیکی نانوالیاف به ترتیب با استفاده از روش four point probe، آنالیز گرما-وزنی (tga) و دستگاه تست خواص کششی مورد بررسی قرار گرفت. با اندازه گیری مقاومت الکتریکی نانوکامپوزیت ها مشاهده شد که با افزودن 5% نانولوله کربنی به پلیمر پلی اکریلو نیتریل، مقاومت الکتریکی آن کاهش شدید یعنی از ? 1011×5 به ? 103× 6/1 نشان داد. با اضافه کردن 2% نانولوله کربنی تک دیواره به پلیمر، خواص مکانیکی آن از قبیل استحکام، مدول، و کار تا حد پارگی افزایش چشم گیری نشان داد که مقادیر آن به ترتیب 6، 7/5 و 2/2 برابر شد. آنالیز حرارتی tga افزایش قابل ملاحظه ای در مقاومت حرارتی نانوکامپوزیت نشان داد و مشاهده شد که با افزودن 1% نانولوله کربنی به پلیمر پلی اکریلونیتریل دمای شروع تخریب 30 افزایش یافت.