هماهنگی میان واحدهای مختلف تجاری روشی مهم و اساسی برای کاهش هزینه ها در زنجیره تامین می باشد. امروزه سازمانها در قالب زنجیره تامین نیازمند مشارکت با هم برای رسیدن به سود بیشتر و کمینه کردن هزینه ها می باشند. یکی از مهمترین و متداولترین ابزارهایی که برای ایجاد هماهنگی به کار می رود، استفاده از مکانیزم تخفیف می باشد. این مکانیزم میان اجزاء فروشنده و خریدار در زنجیره تامین برقرار می گردد. اکثریت مدلهای ارایه شده تاکنون حالت قطعی پارامترها اعم از تقاضا یا دیگر پارامترها را در مدل بندی و ارایه مکانیزمی جهت هماهنگی میان اعضای مختلف زنجیره تامین مورد بررسی قرار داده اند. تک محصولی بودن و ارتباط با خریدار واحد نیز از دیگر محدودیتهای مدلهای ارایه شده در این زمینه بوده است. لذا در تحقیق حاضر با لحاظ نمودن این موارد سعی در ارایه مدلی برای هماهنگی میان یک تامین کننده و چند خریدار در زنجیره تامین با استفاده از مکانیزم تخفیف و در شرایط احتمالی نموده ایم. نخست و در فصل اول به بررسی مبانی نظری و ادبیات تحقیق به طور جامع پرداخته و محدودیتهای مدلی ارایه شده را بیان می نماییم. سپس در فصل دوم و بخش اصلی پایان نامه مدل خود را ارایه نموده و روشی برای حل آن و همچنین مطلوبیت جوابهای حاصل را مورد بررسی قرار می دهیم. در بخش بعدی مدلی را برای سیستم متمرکز ارایه می دهیم تا بتوان راهی برای دسترسی به سود بیشتر از طریق هماهنگی را ارایه نمود و در بخش پایانی به ارایه نتایج و جمع بندی از کل تحقیق انجام شده می پردازیم.