یکی از مشکلات رایج در زمینه برنامه‏ریزی تولید این واقعیت است که برنامه ایجاد شده غالباً بر اثر چندین عامل کنترل نشدنی مختل می‏شود. در نتیجه مدیران کارخانجات و شرکت‏ها معمولا در پایبندی به تعهداتشان در مورد رسیدن به موعد تحویل کالا دچار مشکل می‏شوند. این مشکل اغلب در مواقعی پیش می‏آید که برنامه تولید مرجع با فرض قطعی بودن پارامترهای مسیله ایجاد شود. بنابراین لازم است که عدم قطعیتی که در پارامترهای مسیله وجود دارد در مرحله زمانبندی و تصمیمات اندازه انباشته نیز در نظر گرفته شود. یکی از رویکردهای مهم در بحث عدم قطعیت پارامترهای یک مسیله، ایجاد یک برنامه تولید مقاوم می‏باشد. بطور کلی در این رویکرد سعی می‏شود که با در نظر گرفتن عدم قطعیت پارامترها برنامه تولید مرجع به نحوی ایجاد گردد که تغییرات بوجود آمده حین تولید تا آنجا که ممکن است تغییری در این برنامه تولید و اندازه انباشته آن به وجود نیاورد و این برنامه هم همچنان معتبر باقی بماند. واضح است که اگر بخواهیم در یک کارخانه از روش‏های مربوط به رویکرد زمانبندی و اندازه انباشته مقاوم استفاده کنیم بهتر است تا آنجا که امکان دارد فرضیات برنامه تولید مطابق با شرایط واقعی باشد. لذا در این تحقیق با بررسی عدم قطعیت در تقاضا روش‏هایی برای ایجاد برنامه ریزی تولید مقاوم توسعه داده می‏شود. در این پایان‏نامه برنامه‏ریزی تولید میان مدت و به خصوص تصمیمات اندازه انباشته تک سطحی بررسی می‏شوند. عدم قطعیت یکی از مسایل بحرانی است که بسیاری از مسایل از جمله مسایل برنامه‏ریزی تولید با آن مواجه می‏شوند. مسیله برنامه‏ریزی تولید تعیین اندازه انباشته تک سطحی با در نظر گرفتن محدودیت ظرفیت(clsp) ، با امکان تغییرات در تقاضا در نظر گرفته می‏شود. تغییرات در تقاضاها یک مجموعه از سناریوها را تشکیل می‏دهد و هدف پایان‏نامه این است که از بین سناریوها به جوابی برسد که از نظرمیزان هزینه در کمترین سطح ممکن باشد ؛در عین این که اختلالات(نظیر تغییرات در تقاضا) کمترین آشفتگی را در این جواب پس از وقوع ایجاد نمایند. و این به معنی داشتن جواب‏های مقاوم است. بدین منظور دو معیار مقاومت برای مسیله clsp به نام های و در این تحقیق تعریف شده است؛ و مسایل اندازه انباشته در ابعاد مختلف حل شده است. به دلیل ساختار np_hard مسیله، از روش‏حل فراابتکاری الگوریتم ژنتیک استفاده می‏شود.پس از حل مسایل و مقایسه نتایج به دست آمده توسط دو معیار مقاومت ارایه شده ، نتیجه گرفته می‏شود که معیار جواب هایی با هزینه کمتر،به ویژه در اندازه مسایل بزرگتر، ارایه می کند ، ضمن این که زمان حل بیشتری نسبت به معیار مقاومت دارد.