پس از فروپاشی شوروی و استقلال جمهوری های آن، در تاجیکستان حزب اسلام گرای نهضت اسلامی که تا پیش از این به صورت غیر رسمی در حیات سیاسی این کشور حضور داشت، یکی از مدعیان کسب قدرت شد. این سهم خواهی از قدرت و عدم توجه نخبگان حاکم کمونیست موجب شد تا این کشور وارد یک جنگ داخلی پنج ساله شود. حزب در این زمان در مقابل دولت قرار گرفت و با مبارزه مسلحانه برای حذف دولت تلاش کرد. این جنگ پیامدهای زیادی را برای طرفین به همراه داشت. پس از آن رابطه ی حزب نهضت و دولت وارد مرحله ی جدیدی شد، حزب توانست به عنوان تنها حزب اسلامی منطقه ی آسیای مرکزی به صورت رسمی به فعالیت بپردازد، در صحنه ی سیاسی و اجتماعی تاجیکستان حضور داشته باشد و با وجود همه محدودیت ها و مشکلاتی که دولت برای فعالیت حزب به وجود می آورد به مهم ترین جایگزین دولت فعلی تبدیل شود.این پژوهش در نظر دارد تا تأثیر اسلام گرایی حزب نهضت را در رابطه اش با دولت از پس از استقلال با استفاده از روش توصیفی تحلیلی و در چارچوب نظریه های رابطه ی دین و دولت (عرفی گرایی و بنیادگرایی) مورد بررسی قرار دهد.