محدوده مورد بررسی در 22 کیلومتری جنوب شرق شهرستان بستان آباد (شمال غرب ایران) واقع شده است، و شامل محدوده عمومی روستاهای کوملا و قزل احمد می باشد، که بر اساس تقسیم بندی زون های ساختاری ایران (نبوی، 1355)، بخشی از زون البرز آذربایجان بوده و بیشتر از واحدهای آتشفشانی ایوسن، توده های نفوذی الیگومیوسن و در نهایت از واحدهای آذرآواری مربوط به آتشفشان سهند پوشیده شده است. واحدهای زمین شناسی منطقه شامل سنگ های آذرین بیرونی با ترکیب آندزیت، ریولیت، داسیت و تراکی آندزیت و همچنین سنگ های آذرین درونی با ترکیب گرانیت، مونزونیت و دیوریت هستند. سرشت ماگمایی به وجود آورنده این سنگ ها از نوع کالک آلکالن با ویژگی های متاآلومین بوده و در محیط های تکتونیکی مربوط به قوسهای آتشفشانی پس برخورداری تشکیل شده است. دگرسانیهای عمده ایجاد شده در منطقه عبارتند از فیلیک، آرژیلیک و پروپیلیتیک. مطالعات حرارت سنجی میانبارهای سیال بر روی رگه های کوارتزی مرتبط با کانی سازی نشان دهنده درجه حرارت 550-530 درجه سانتیگراد برای کانی سازی فاز اکسیدی منطقه می باشد. با توجه به فقدان فاز دختر هالیت در درون میانبارهای سیال، شوری سیالات عامل کانی سازی در منطقه نیز کمتر از 10 درصد وزنی معادل کلرور سدیم تخمین زده می شود. مطالعات کانی نگاری حاکی از کانی سازی پیریت، مگنتیت، گالن و کالگوپیریت اولیه و کانی سازی کوولیت، گوتیت، هماتیت و اکسیدهای منگنز بصورت ثانویه است. بر اساس مطالعات میکروسکوپی، کالکوپیریت، پیریت و مگنتیت در اثر اکسید شدن تقریبا از بین رفته و تنها آثار جزیی از آنها به چشم می خورد. دیگر کانی های که در منطقه وجود دارند همگی درحال جانشینی توسط گوتیت هستند. آنچه که از مطالعات نتیجه می شود این است که در اثر فرآیندهای ثانویه و تحت تأثیر محلول های سطحی کانی سازی گوتیت در منطقه غالب شده است. با توجه به کلیه شواهد بدست آمده از مطالعات صحرایی، پتروگرافی و پترولوژی، دگرسانی،مینرالوگرافی و مطالعات میانبارهای سیال، می توان گفت که منطقه مورد مطالعه احتمالا یک کانسار پلی متال است که دارای برخی از ویژگیهای کانسارهای نوع iocg نیز می باشد.