با افزایش جمعیت از یک سو و پیشرفت تکنولوژی و ایجاد کاربری های متنوع شهری، از سوی دیگر، لزوم چینش صحیح و مناسب کاربری ها بیش از پیش خودنمایی می کند. مکانیابی، یک شیوه و ابزار در دست برنامه ریزان شهری برای چینش المانهای شهری به شمار میرود. حساسیت مکان گزینی بهینه خدمات امدادی و به خصوص ایستگاههای آتش نشانی با تنوع کاری و گستره خدماتی که ارایه می دهند به سبب نوع فعالیت بیش از سایر خدمات شهری اهمیت می یابد. شهر تفت که چونان نگینی در انگشتری کویر با شرایط اقلیمی و ساختار فیزیکی خاص خود می درخشد به سان بسیاری از شهرهای ایران دچار چالشهایی در چینش کاربری هاست. تفت با ساختار کریدوری و طولی بیش از 10 کیلومتر صرفا یک ایستگاه آتش نشانی دارد که در ابتدای شهر مستقر است. به استناد شرایط و ضوابطی که در ایران به عنوان اسناد فرادستی در مکان گزینی ایستگاه های آتش نشانی مورد استفاده است، در بهترین شرایط تنها کمتر از نیمی از شهر تحت پوشش خدمات امدادی این ایستگاه قرار دارد. در این پژوهش سعی بر آن است به شیوه ای علمی کمبودهای موجود در این زمینه جبران گردد. و کمکی باشد به مدیران شهری در پوشش مناسب خدمات امدادی، از آنجا که فرایند سلسله مراتبی ahp منعطف، قوی و ساده است برای تصمیم گیری در شرایطی که معیارهای تصمیم گیری متضاد، انتخاب بهترین گزینه ها را با مشکل مواجه می سازد، مورد استفاده قرار گرفته و در مرحله بعد، استفاده از نرم افزار gis نیز به عنوان ابزاری برای تهیه نقشه های تفکیکی از کاربری اراضی شهری و تلفیق نقشه ها و نهایتا گرفتن خروجی نهایی مورد استفاده قرار گرفته. در نهایت خروجی های به دست آمده موید کمبود حداقل یک ایستگاه در شهر می باشد تا با احداث آن کل شهر در پوشش 5 دقیقه ای خدمات آتش نشانی قرار گیرند.