اهمیت امنیت در زندگی شهروندان به حدی است که در سالهای اخیر این امر به عنوان یکی از مهمترین ویژگی های شهر پایدار و یکی از شاخص های اصلی در دستیابی به شهرسازی با رویکرد توسعه پایدار محسوب می شود. برای ساخت و طراحی شهری سالم و پایدار می بایست ضمن توجه به ابعاد اجتماعی و فرهنگی و ... به ابعاد کالبدی و محیطی آن توجه نمود. یکی از مهمترین این مباحث مطرح شده در ارزیابی و طراحی فضاهای عمومی شهر از لحاظ کالبدی توجه به ابعاد امنیتی آن است. این تحقیق ارزیابی کیفیت عملکرد امنیتی فضاهای شهری را بصورت تطبیقی در بافت قدیم و هسته پیرامونی آن مدنظر قرار داده است. جامعه آماری تحقیق شامل سرپرست های خانوارهای ساکن در شهر ساری می باشد که به منظور تعیین حجم نمونه از روش آماری کوکران استفاده شده است. بر این اساس تعداد 385 نفر انتخاب شدند و با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای اطلاعات لازم جمع آوری گردید. شیوه تجزیه و تحلیل داده ها از نوع توصیفی – تحلیلی می باشد و آمار نیز به روش های منطبق بر فرضیات همچون آزمون تی تست، همبستگی پیرسون و اسپرمن و همچنین رگرسیون، با استفاده از نرم افزار spss تحلیل گردید. نتایج تحقیق نشان می دهد محدوده بافت کهن شهر ساری نسبت به بافت پیرامونی خود از لحاظ کیفیت فضاهای شهری برای ارتکاب جرم مستعدتر هستند و شهروندان ساکن در این قسمت از شهر احساس امنیت کمتری نسبت به سایر شهروندان داشتند.