ساختمان ها بدلایل متعددی از قبیل ملاحظات معماری و یا محدودیت های سازه، گاهی اوقات دارای نامتقارنی در پلان هستند. تجربه زلزله های گذشته نشان داده است پاسخ سازه های نامتقارن تحت زلزله، متفاوت از سازه های متقارن می باشد و این تفاوت به فاصله گسل از ساختگاه نیز بستگی دارد. در این پایان نامه اثر خروج از مرکزیت بر پاسخ دینامیکی سازه های فولادی تحت زلزله های حوزه دور و نزدیک مطالعه شده است. بدین منظور سه ساختمان فولادی با پلان مشابه و تعداد طبقات 5 ، 10 و 15 در نظر گرفته شده است. سیستم لرزه بر جانبی، مهاربند هم مرکز در یک جهت و قاب خمشی در جهت دیگر می باشد. برای ایجاد خروج از مرکزیت با تغییر جانمایی مهاربندها در پلان فاصله بین مرکز جرم و مرکز سختی طبقات تغییر داده شده است. هر ساختمان در سه حالت متقارن، خروج از مرکزیت 10% و خروج از مرکزیت 40% طراحی شده است. در طراحی از استاندارد 2800 زلزله ایران و آیین نامه فولاد ایران استفاده شده است. در این مطالعه از تحلیل دینامیکی غیر خطی، با 6 شتاب نگاشت زلزله" نورت ریج " که از 6 ایستگاه متفاوت ثبت شده اند، 3 شتاب-نگاشت بعنوان حوزه نزدیک و 3 شتاب نگاشت برای حوزه دور، استفاده شده است. نتایج بدست آمده نشان داده است که پاسخ های برش و لنگر واژگونی طبقات با افزایش خروج از مرکزیت افزایش یافته، در حالیکه پاسخ های تغییر مکان نسبی طبقات و جابجایی بام با افزایش خروج از مرکزیت کاهش می یابند. همچنین پاسخ سازه های مورد مطالعه تحت زلزله حوزه نزدیک بیشتر از حوزه دور بوده است.

حفظ راه بعنوان یکی از شریانهای حیاتی کشور از اهمیت بالایی برخوردار است ، بویژه در بحران ها و حوادث غیرمترقبه نظیر سیل و زلزله که یک پل اصلی ترین و حساس ترین جز یک راه می باشد و از بقیه بخشها نسبت به زلزله آسیب پذیرتر می نماید و چنانچه خراب شود جایگزینی آن در اولین روزهای زلزله کار مشکلی خواهد بود . از این رو بررسی رفتار لرزه ای پل ها و تهیه ضوابط لرزه ای آنها در برابر نیروی زلزله در کشورهای لرزه خیزی همچون ایران از اهمیت زیادی برخوردار است .