متون عرفانی چه نظم و چه نثر، علاوه بر مسایل ذوقی و بیان سیر و سلوک شاعر یا نویسنده ی آن در بردارنده مفاهیم و اصطلاحات فراوان و متنوع عرفانی هستند که پدید آوردندگان آن ها از آن مفاهیم و اصطلاحات در بیان و توضیح مطالب خویش استفاده کرده اند. گاهی نیز برخی از شاعران و نویسندگان عارف برای تعلیم و تربیت و آموزش سالکان، اثری را پدید آورده اند. این آثار به دلیل برخورداری از جنبه ی تعلیمی و آموزشی، بیشترین موارد واژگان و اصطلاحات عرفانی را دارا می باشند که یکی از آنها نیز سبحه الابرار جامی است. جامی در این منظومه ی چهل عقدی که 2892 بیت دارد و به نظر می رسد که آن را برای تعلیم و آموزش سالکان پدید آورده باشد، از واژگان، ترکیبات و اصطلاحات فراوان عرفانی برای بیان مقصود خود سود جسته است. ابلته این واژگان و اصطلاحات فراوان عرفانی برای بیان مقصود خود سود جسته است. البته این واژگان و اصطلاحات در کتب عرفانی دیگر چه نظم و چه نثر نیز وجود دارد. به همین سبب در این پژوهش، ضمن استخراج و معرفی واژگان و اصطلاحات عرفانی از اثر مذکور به صورت فرهنگ، از دو اثر برجسته ی نثر عرفانی یعنی کشف المحجوب و مصباح الهدایه برای توضیح مدخل های این فرهنگ و مقایسه ی آن با کاربردهای جامی استفاده شده است. این فرهنگ شامل 373 اصطلاح عرفانی می باشد.