این پژوهش در خصوص اصطلاحات خاص هنرهای سنتی ایران در شعر سبک هندی با محوریت دیوان صایب تبریزی است. این تحقیق پلی است که هنر و ادبیات را با یکدیگر پیوند می دهد و آمیختگی آنها را مخصوصا در دوره ی صفویه به تصویر می کشد. شعر این دوره به ویژه دیوان صایب سرشار از اصطلاحات وعبارات تخصصی هنرهای سنتی است. این رساله حاوی پنج فصل است. فصل نخست به سبک هندی و تأثیر که هنرهای سنتی بر آن می گذارد می پردازد و فصل دوم زندگینامه ی صایب تبریزی را شرح می دهد. در فصل سوم هنرهای سنتی استخراج شده از دیوان صایب معرفی می گردد و فصل چهارم که قسمت اصلی این تحقیق است، اصطلاحات دوازده هنر سنتی مشهور بکار رفته در دیوان صایب را به تفصیل و با آوردن شاهد مناسب مورد بحث و تحلیل قرار می دهد و در نهایت اصطلاحات یافت شده از دیوان صایب در آثار دو شاعر بزرگ دیگر سبک هندی یعنی کلیم کاشانی و بیدل دهلوی (به عنوان نمونه) محور بحث فصل پنجم قرار گرفته است.