هدف اصلی این پایان نامه بررسی تاثیر زیرساخت ها بر رشد اقتصادی ایران است. در این تحقیق از تابع تولید کاب- داگلاس استفاده شده که در کنار نیرویکار و سرمایه به نمایندگی از اثر زیرساخت ها بر رشد از شاخصهای چهارگانه مربوط به نیرو و انرژی، حملونقل، ارتباطات و بهداشت و سلامت جهت تاثیر بر رشد اقتصادی استفاده شده است. با استفاده از دادههای سریزمانی به برآورد تابع بهرهوری نیرویکار در طی سال های 1380-1353 پرداخته شده و رابطه بلندمدت و رابطه کوتاهمدت برآورد گردیده است. نتایج برآورد نشان میدهد که تمامی زیرساخت های مورد مطالعه در بلندمدت و کوتاهمدت تاثیر مثبت و معنیداری بر رشد اقتصادی دارند. در مورد میزان تاثیر زیرساخت ها بر رشد نیز می توان گفت که هم در کوتاهمدت و هم در بلندمدت بیشترین تاثیر به ترتیب متعلق به زیرساخت های حوزه نیرو و انرژی، حوزه حمل ونقل، حوزه بهداشت و سلامت و حوزه ارتباطات می باشد.