مطالعه و بررسی بر روی شبکه های انتقال با توپولوژی مش نیاز این شبکه ها را برای پشتیبانی در مقابل قطعی اتصال روشن می سازد به طوریکه این روش نیازمند حداقل افزونگی و در عین حال دارای حداکثر سرعت پاسخ دهی باشد. روش های متفاوتی بعنوان تعیین مسیر پشتیبان مشترک در شبکه های مش ارایه شده که برخی از آنها نیاز به حداقل افزونگی حدود 30 درصد دارند ولی بدلیل هماهنگی میان مسیرهای پشتیبان مختلف , دارای سرعت پاسخ گویی پایینی هستند . دسته دیگر از روش های پشیبانی از ترافیک شبکه انتقال روش های حلقوی هستند که تنها برای شبکه های با توپولوژی حلقوی به کار می روند این روش ها بدلیل عدم نیاز به هماهنگی میان مسیر های پشتیبان دارای سرعت پاسخ گویی بالایی هستند. روش های اولیه برای پشتیبانی از ترافیک یک شبکه انتقال با توپولوژی مش استفاده از چندین حلقه بوده که تمامی ترافیک شبکه را پوشش می دهند. این روش ها دارای سرعت پاسخ گویی بالایی هستند و لی در مقابل پهنای باند بالایی را می طلبند لذا روش p-cycle برای رفع این مسیله ارایه شد . این روش با پوشش ترافیک یال هایی که دو ند انتهایی آنها نیز روی سیکل قرار دارند , سبب کاهش افزونگی مورد نیاز برای پوشش شبکه مش شد مشکل اصلی این روش یافتن سیکل های بهینه در گراف مدل کننده شبکه است این کار در ابتدا با حل مسیله بهینه سازی lp حل شد که روشی بسیار زمان بر بود. مشکل دیگر این روش عدم امکان توسعه پذیری این روش است بدین دلیل روش های مختلفی جهت یافتن سریع سیکل های مورد نیاز و توسعه پذیر نمودن این روش ارایه شده است در این تحقیق نیز روشی برای یافتن سیکل های مورد نیاز در عین حال توسعه پذیر ارایه شده است. شبیه سازی های انجام شده نشان می دهد این روش سیکل هایی با راندمان بسیار بالا تولید می کند لذا تعداد سیکل های مورد نیاز برای پوشش کامل شبکه کاهش می یابد و افزونگی مورد نیاز برای سیکل های یافته شده در این روش بسیار نزدیک به حالت بهینه است شبیه سازی های انجام شده نشان می دهد که این روش از سرعت نسبتًا خوبی نیز در مقابل روش های قبلی برخوردار است .