همتافت گری تقسیم طول موج یا wdm به معنای ارسال همزمان چندین طول موج نوری مختلف و نزدیک به هم که هر یک مستقلاً توسط سیگنال های متفاوت مدوله شده اند، بر روی یک رشته ی فیبرنوری می باشد. با استفاده از این تکنیک پهنای باند در دسترس تا 320gbps نیز می رسد. درخواست هایی که پاسخ به آنها نیازمند برقراری نشست چندپخشی است، مانند کنفرانس ویدیویی، معمولاً به پهنای باند بالایی احتیاج دارند. مناسب ترین انتخاب برای پاسخ به این گونه درخواست ها، شبکه های نوری و استفاده از تکنیک wdm می باشد. یکی از موارد مهم برقراری ارتباط در شبکه های wdm داشتن شبکه ی تمام نوری و عدم لزوم تبدیل سیگنال نوری به سیگنال الکتریکی در گره های میانی یک مسیر است. در فرستادن داده از گره ی مبدأ به گره ی مقصد از راه یک مسیرنوری که شامل چندین گره ی میانی است، اگر روی دو لینک مجاور طول موج یکسان موجود نباشد اتصال مسدود میشود. برای مواجه نشدن با این مشکل می توان در گره های مسیریاب از مبدل های طول موج استفاده کرد. در صورت استفاده از مبدل های طول موج کامل، که در آنها پرتو نور ورودی ابتدا به سیگنال الکتریکی تبدیل و سپس با طول موج نوری دلخواه روی خروجی موردنظر قرار می گیرد، تا حد بسیار زیادی احتمال مسدودشدن کاهش می یابد ولی در عوض مزایای داشتن یک ارتباط تمام نوری ازدست می رود. به جای آن می توان از مبدل های طول موج تمام نوری استفاده کرد که قادر به تبدیل طول موج ورودی به تعداد محدودی از طول موج های موجود در شبکه می باشند. در این پایان نامه ضمن بررسی کار های انجام شده ی قبلی در مورد چندپخشی در شبکه های wdm و بیان بعضی نتایج به دست آمده از آن ها و نیز معرفی الگوریتم های رایج برای مسیریابی چندپخشی در شبکه های نوری، با استناد به نتایج شبیه سازی کامپیوتری، تأثیر استفاده از مبدل های طول موج تمام نوری در برقراری نشست های چند پخشی، مورد ارزیابی قرارگرفته و کارآیی دو روش مهم مسیریابی چندپخشی در شبکه ای که سوییچ های آن دارای این نوع مبدل ها هستند با هم مقایسه می شود. همچنین خواهیم دید که کارآیی این شبکه ها از کارآیی شبکه های دارای مبدل های طول موج کامل چندان کمتر نیست.