سیمان مخلوط از اساسی ترین مواد لازم جامعه امروز محسوب می شود. زیرا علاوه بر کاهش میزان مصرف سیمای معمولی و کاهش آلودگی محیط زیست مصرف ضایعات صنایع دیگر را نیز به دنبال دارد و باعث حفظ ذخایر فسیلی منایع طبیعی می گردد. در سالهای اخیر نیز با افزایش نیاز به انواع سیمان های مختلف باکارایی و دوام بالا، تولید سیمان های مرکب(شامل سیمان پرتلند و چند ماده افزودنی) مورد توجه قرار گرفته است لذا در مجموعه حاضر مهمترین خواص مهندسی (شامل مقاومت های فشاری 50،28،7 روزه زمان گیرش اولیه و نهایی چروکیدگی و میزان کارپذیری) سیستم سیمانی کلینکر –میکروسیلیس-سنگ آهک مورد بررسی قرار گرفته و همچنین فازهای کارپذیری ) سیستم سیمای کلیکر-میکروسیلیس-سنگ آهک مورد بررسی قرار گرفته و همچنین فازهای مینرالی برخی از سیستم ها توسط پراش سنجی پرتو ایکس (xrd) بررسی شده است ترکیب درصد های 30،25،20،15،10 برای سنگ آهک و ترکیب درصدهای 16،14،12،10،8،6،4،0 برای میکروسیلس انتخاب شده است. نتایج بدست آمده نشان می دهند که مقاومت های فشاری 7،28 و 50 روزه سیستم مذکور با افزودن میکروسیلیس تا حدود 12% افزایش و در درصدهای بالاتر جایگزینی کاهش می یابند. همچنین نتایج حاصل نشان می دهند که می توان به منظور بالا بردن مقاومت مکانیکی بخشی از سیمان پرتلند معمولی را با دصدهای مناسبی از میکروسیلیس و سنگ آهک جایگزین کرد و یا سیمان مخلوط سه تایی با درصد بالای جایگزینی سنگ آهک و بدون افت مقاومت تولید نمود.

نانوذرات آلومینات منیزیم دارای ساختار اسپینلی بوده و با توجه به خواص منحصر به فردی که از خود نشان می دهند.در تحقیق حاضر، نانوذرات آلومینات منیزیم به روش سل-ژل خود احتراقی سنتز شده و از نمک نیترات به عنوان عامل اکسنده و از گلایسین و نشاسته به عنوان سوخت استفاده شده است. به منظور بررسی تاثیر نسبت سوخت به نمک (r)، دمای کلسیناسیون و نوع سوخت بر روند واکنش و خواص محصولات، آزمایش های tg-dta، xrd، ft-ir، bet و tem بر ژل و پودرهای حاصل از سنتز انجام شد. پس از بررسی تاثیر میزان نسبت سوخت به نمک نیترات (r) بر متوسط اندازه ذرات، سطح ویژه و میزان بلورینگی، این مناسب ترین نسبت برابر 2 معرفی گردید. همچنین جایگزینی مقداری از گلایسین با نشاسته موجب تبدیل مرحله احتراقی انفجاری به احتراقی آرام سوز شده و بدین علت خواص مطلوب تری از پودر حاصل شد و بهترین میزان جایگزینی برابر 40% بدست آمد. به طور کلی می توان گفت که با استفاده از روش سل-ژل خود احتراقی و با کنترل شرایط سنتز، می توان با استفاده از تجهیزات ساده و در زمان کوتاه، نانو ذراتی تک بلوری با متوسط اندازه کمتر از 13 نانومتر و دارای سطح ویژه ای در حدود m2/g 50 را تولید نمود.