امروزه درصد بالایی از مسلمانان استعمال مواد مخدر را مباح یا مکروه می پندارند از این رو در استعمال آن تسامح می ورزند، در حالی که اگر اعتقاد به حرمت همچون اعتقاد به سایر مسکرات در بین مسلمانان رواج می یافت مواد مخدر به سادگی نمی توانست جوامع اسلامی را فرا گیرد. اغلب علما و صاحب نظران اسلامی هم از آن به عنوان یک پدیده زشت اجتماعی و دارای اثر زیانبار یاد کرده اند و گاها در خلال بحث مواد مضرر، اشاره اجمالی به آن کرده اند ولی بحث مستقلی را اختصاص نداده اند و مباث مبنایی دال بر حرمت شرعی آن کمتر مورد توجه قرار گرفته است. بر همین اساس در بند 5 قطعنامه اولین سمینار بررسی مسایل اعتیاد (27/25 اردیبهشت 1364) بر شناساندن حرمت شرعی مواد اعتیاد آور تأکید شده است. نویسنده در این پایان نامه سعی بر این دارد که به جنبه های مختلف (تولید، حمل، فروش، استعمال و ...) مواد مخدر از لحاظ مبانی فقهی بپردازد، لذا این مقاله در چهار فصل به تحریر درآمده است : فصل اول در خصوص بیان انواع مواد مخدر، تاریخچه وجودی در ایران و جهان، تاریخچه فقهی مواد مخدر، تبیین موضوعات بحث و بیان مضرات مواد مخدر فصل دوم در خصوص مبانی فقهی حرمت استعمال و قاچاق مواد مخدر، فصل سوم در خصوص احکام وضعی حرمت استعمال و قاچاق مواد مخدر، و فصل چهارم در خصوص استفتایات از مراجع عظام تقلید می باشد.