روابط آمریکا و روسیه از دیرباز مورد توجه تحلیلگران رابط بین الملل قرار گرفته است. نه تنها نوع این رابطه و مناسبات این دو کشور در طول تاریخ دارای اهمیت بوده، بلکه تأثیر آن بر سرنوشت سایر کشورها نیز از اهمیت شایانی برخوردار است. این روابط در مقاطع مختلف تاریخی فراز و نشیب های زیادی را پشت سر گذاشته و دوره های مختلفی از همکاری و تنش را تجربه کرده است. پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی و در طی دهه 1990 رابطه دو کشور به دلایل مختلف تا اندازه ای خالی از تنش بود اما در فاصله زمانی 2000 تا 2008 ، سیر روابط دو کشور پس از مقطع کوتاهی از همکاری، رفته رفته پرتنش شد تا این که در سال 2008 و در جریان بحران اوستیا این تنش به اوج خود رسید. ما در این پژوهش برآنیم تا علت این افزایش تنش را بررسی کنیم. در همین راستا این فرضیه مطرح می شود که روی کارآمدن نومحافظه کاران در آمریکا و نوع نگرش آنها به ویژه به مسایل بین المللی علت اصلی افزایش تنش در روابط دو کشور در این دوره زمانی بوده است. این پژوهش در شش فصل تدوین شده است، در فصل نخست، ساختار پژوهش و در فصل دو، مکتب تحلیل سیاست خارجی به عنوان چراچوبی نظری برای درک نظری منابع داخلی سیاست خارجی دولت ها بیان شده است. منابع داخلی سیاست خارجی آمریکا، تحول روابط آمریکا و روسیه، قدرت یابی دوباره روسیه و نومحافظه کاران آمریکا محور اصلی فصل های بعدی این پژوهش را به خود اختصاص می دهد ضمن آن که نگارنده از روش تبیینی (علی و معلولی) برای پاسخ به سیوال پژوهش بهره جسته است.