ماشینکاری سنتی مانند تراشکاری با سوراخکاری به اندازه ای پیشرفت کرده اند که خود را به عنوان پروسه های تولیدی با کیفیت سطح بالا همراه با کمترین ایراد شکل تولید شده و مینیمم زمان ماشینکاری معرفی کرده اند. با وجود این به دلیل سایش ابزار و مقدار نیروی توالید شده در ماشینکاری سنتی قطعات دقیق و به خاطر نیاز به رسیدن به زبری سطح زیر میکرون روشهای سنتی انجام شده است، روش جدیدی تحت عنوان ماشینکاری به کمک ارتعاشات (vam) بوجود آمده است. در vam ابزار ارتعاش کننده ای به طور مداوم با قطعهد کار درگیر می شود و از آن جدا می شود. vam میتواند به صورت یک بعدی، با ارتعاش در یک جهت، یا دو بعدی با مجموع ارتعاش در دو جهت، مستقل از حرکت ابزار انجام شود. در ده سال اخیر vam نشان داده است که با این روش، نیروهای ماشینکاری کم می شود، عمر ابزار افزایش می یابد و کیفیت سطح بهتری به نسبت روشهای سنتی بر روی بسیاری از مواد ایجاد می شود. این در حالی است که مکانیزم این روش هنوز کشف نشده است. این تحقیق از ارتعاشات التراسونیک در فرزکاری (uam) فولاد معمولی در حالت یک بعدی استفاده می کند. در فرزکاری به کمک ارتعاشات فولاد معمولی، قطعه کار در جهت عمود به ارتعاش در می آید و ابزار انگشتی قطعه کار را ماشینکاری می کند و بطور همزمان نیروها و بعد از ماشینکاری صافی سطح در دو حالت uam و cm2 اندازه گیری می شوند. در نهایت نشان داده شده است که با بکارگیری uam نیروها در مقایسه با روش سنتی کم می شوند و صافی سطح بهبود می یابد.