چکیده گرایش به مواد مخدر امروزه به صورت یک مشکل جدی در سطح جهانی مطرح است. با پیشرفت علم و صنعت و پیدایش مواد مخدر صنعتی افزایش این نوع مواد از مشکلات فعلی می باشد. یکی از موادمخدر خطرناک که اخیراً بین جوانان شایع شده، مت آمفتامین (شیشه) است. در این پژوهش سعی شد که به بخشی از ابهامات که اختصاصاً در رابطه با عوارض و نشانه های روان شناختی مرتبط با مصرف آمفتامین ها و همینطور دوز و مدت مصرف آنهاست پاسخ داده شود. جامعه آماری شامل کلیه افراد مصرف کننده مت آمفتامین شهر مشهد که جهت درمان در فاصله زمانی 1/12/91 الی 30/4/92 جهت درمان به بیمارستان روانپزشکی ابن سینا مراجعه نموده اند. به کمک پرسشنامه محقق ساخته پس از همگن سازی از نظر اطلاعات دموگرافیک انتخاب شده مورد بررسی قرار گرفتند. در این بیماران جهت بررسی علائم سایکوتیک از پرسشنامه پانس استفاده شده. اطلاعات بدست آمده با استفاده از طرح همبستگی مورد تحلیل آماری قرار گرفت. به طور خلاصه یافته های پژوهش حاضر از قرار ذیل است: 1- بین مقدار و مصرف مت آمفتامین و شدت علائم سایکوتیک مثبت و منفی رابطه معنادار وجود دارد. 2- بین طول مدت مصرف مت آمفتامین و شدت علائم سایکوتیک مثبت و منفی رابطه معناداری وجود ندارد. 3- بین مقدار و طول مدت مصرف مت آمفتامین و آسیب روانی عمومی رابطه معنادار وجود ندارد. کلید واژگان: اعتیاد، مت آمفتامین، علائم سایکوتیک منفی، علائم سایکوتیک مثبت، آسیب روانی عمومی

پژوهش حاضر به منظور بررسی اثربخشی روش درمانی پذیرش-تعهد بر اضطراب، افسردگی و بهبود افراد دارای اختلال وابستگی به مواد صورت پذیرفت. از بین افراد مراجعه کننده به کلینیک سرپایی بیمارستان روانپزشکی "ابن سینا" وکلینیک ترک اعتیاد (خصوصی) در شهر مشهد که تحت درمان نگهدارنده با آگونیست قرار داشته و یا بستری بودند، دو گروه نمونه 14 نفری به روش غیر تصادفی و داوطلبانه انتخاب شد، 14 نفر به گروه آزمایش (که تحت درمان نگهدارنده با آگونیست و درمان پذیرش-تعهد قرار گرفتند)، و 14 نفر به لیست انتظار (که فقط تحت درمان نگهدارنده با آگونیست بودند)، اختصاص یافت. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل مقیاس شدت وابستگی (;sdss میل و همکاران، 2000)، پرسش نامه افسردگی ;bdi-ii)بک، 1988) و آزمون اضطراب (;bai بک، 1993) بود. با بهره گیری از روش اندازه گیری مکرر با یک عامل بیرونی گروه و یک عامل درونی مراحل سه گانه (آنوای آمیخته)، یافته های پژوهش نشان می دهد، بین روند پیش تست، پس تست و پیگیری اضطراب در دو گروه تفاوت معنادار وجود نداشت (05/0 p>). همچنین، کاهش نمره ها در پس تست، در گروه آزمایش بیشتر از لیست انتظار بود. ولی تفاوت معنادار نداشت. بین روند پیش تست، پس تست و پیگیری افسردگی و شدت وابستگی به مواد در دو گروه تفاوت معنادار به دست آمد (05/0 p<) وکاهش نمره ها در پس تست در گروه آزمایش بیشتر از لیست انتظار بود. اما در پیگیری این تفاوت معنادار نبود. نتایج پژوهش بر اثربخشی روش درمانی پذیرش-تعهد بر کاهش افسردگی و بهبود اختلال وابستگی به مواد در پس تست افراد دارای اختلال وابستگی به مواد مخدر صحه گذاشت ولی نتایجی مبنی بر اثربخشی بر روی اضطراب به دست نیامد.