پژوهش حاضر به منظور بررسی تأثیر فعالیت مقاومتی حاد با نسبت های متفاوت انقباض کانسنتریک- اکسنتریک بر پاسخ های هورمونی مردان تمرین کرده انجام گرفت. 10 مرد جوان (میانگین سن: 2/1±3/26 سال، میانگین وزن: 25/4±2/81 میانگین قد: 6±178) به صورت هدفمند انتخاب، و 4 جلسه فعالیت مقاومتی را تکمیل کردند. فعالیت های مقاومتی، با 4 نوع نسبت زمانی انقباض گوناگون (پروتکل1-1: 1 ثانیه انقباض کانسنتریک و 1 ثانیه انقباض اکسنتریک، پروتکل 3-3: 3 ثانیه انقباض کانسنتریک و 3 ثانیه انقباض اکسنتریک، پروتکل 2-4: 4 ثانیه انقباض کانسنتریک و 2 ثانیه انقباض اکسنتریک، و پروتکل 4-2: 2 ثانیه انقباض کانسنتریک و 4 ثانیه انقباض اکسنتریک) و با شدت 65/0 یک تکرار بیشینه انجام گرفت. برای این منظور در هر جلسه و به صورت تصادفی آزمودنی ها در 4 گروه، 4 پروتکل فوق را با 3 ست، و 8 تکرار شامل حرکات پرس سینه، لت، جلو پا ماشین و پشت پا ماشین را انجام دادند. استراحت برای هر نوبت 1 دقیقه و برای هر حرکت 2 دقیقه در نظر گرفته شد. با 3 روز فاصله استراحتی، جلسات دوم تا چهارم اجرا شد، با این تفاوت که قرارداد آزمودنی ها جابجا گردید. در هر یک از پروتکل ها، خون گیری پیش از فعالیت و بلافاصله پس از فعالیت انجام گرفت. آزمون آنوا با اندازه گیری مکرر نشان داد تغییرات درون گروهی(اثر زمان) در هورمون رشد و هورمون تستوسترون معنادار بود، اما در ارتباط با کورتیزول و نسبت تستوسترون به کورتیزول معنادار نبود. همچنین در مورد هیچ کدام از متغیرها، تغییرات بین گروهی (اثر پروتکل) معناداری ملاحظه نشد. یافته های این تحقیق بیانگر آن است که فعالیت مقاومتی حاد با نسبت های گوناگون انقباض کانسنتریک- اکسنتریک، تأثیری بر پاسخ های هورمونی ندارد.