در تحصیلات تکمیلی، نوشتن دانشگاهی به عنوان یک هنجار یا قاعده معرفی شده است. دارا بودن این دانش که چگونه یک نوشته دانشگاهی، بویژه مقاله، بنویسیم، خود مستلزم داشتن توانایی های خاصی می باشد. این بدان معناست که تخصص، دانش، و توانایی های ویژه ای در زمینه نوشتن دانشگاهی لازم است. با دانستن این مهم و نیز پژوهشهای اندک انجام شده در مورد مقاله نویسی گروهی دررشته آموزش انگلیسی به عنوان زبان خارجی بویژه در ایران، این پژوهش تلاش کرده است تا مقاله نویسی گروهی را به عنوان راه حلی برای اینگونه مشکلات بررسی و پیشنهاد نماید. پژوهشگر این پروژه بعد از معرفی مقاله نویسی گروهی به عنوان یک راه حل، نگرش دانش آموختگان کارشناسی ارشد و پژوهشگران را در این مورد جویا شد. سپس نگرش این دو گروه را با هم مقایسه کرده تا تفاوتهای احتمالی موجود بین نگرش دو گروه آشکار شود. وی همچنین بررسی نمود که آیا همبستگی معنی داری ما بین افزایش مهارت و تجربه و تغییر نگرش وجود دارد یا خیر؟ و پس از آن ماهیت تجربه شرکت کنندگان که در هنگام همکاریشان بدست آورده اند، شناسایی شده است. برای برآوردن اهداف این پژوهش، یک بررسی توصیفی کمی طرحی ریزی شد. در این خصوص، چهار پرشس و دو فرضیه صفر پایه ریزی گردید. برای پاسخ به این پرسشها و فرضیه ها، پرسشنامه ای سه قسمتی برگرفته از نویل و رابرت (2004) و می فانگ (2006) مابین هفتاد شرکت کننده، سی و پنج نفر دانش آموخته کارشناسی ارشد، و سی وپنج نفر پژوهشگر،توزیع گردید. بیست پرسشنامه پر شده از طریق ایمیل و پنجاه عدد از طریق کپی های توزیع شده میان اساتید، هیت علمی، ودانش آموختگان کارشناسی ارشد دانشگاههای رازی، شیراز، آزاد شیراز و دانشگاه علوم تحقیقات فارس بدست آمد. آمار توصیفی و استنباطی برای تحلیل داده ها مورد استفاده قرار گرفت. همچنین جزئیات تجربه شرکت کنندگان از طریق پاسخ هایشان به سوالات بازدر بخش دوم پرسشنامه استخراج گردید. نتایج نشان داد که دو گروه نگرش مثبتی در مورد مقاله نویسی گروهی دارند. وبنابراین تفاوت عمده ای میان نگرش دو گروه در این زمینه بدست نیامد. بر اساس این یافته ها، چنین نتیجه گرفته شد که میان افزایش مهارت و تجربه و تغییر نگرش هیچگونه همبستگی معنی داری وجود نداشته است. همچنین این پژوهش بعد از بررسی تجربه شرکت کنندگان که در هنگام مقاله نویسی گروهی بدست آورده اند، موضوعات کلیدی همانند محیط اجتماعی-عاطفی، طوفان ذهنی ایده ها، کشمکش، تعیین وظایف یا نقش ها، یادگیری گروهی، هدف نهایی، ونویسندگی را به عنوان مزیت ها و معایب های نویسندگی گروهی معرفی و شناسایی نمود. با درنظر داشتن اهمیت نوشتن در تحصیلات تکمیلی، این پژوهش تلاش می کند تاسودمندی نویسندگی گروهی را به دانشجویانی که مشکل نوشتن دانشگاهی دارند معرفی نماید. استفاده از نویسندگی گروهی به عنوان راه حلی برای ارتقاء مهارت نویسندگی دانشجویان، پیشنهادی برای افراد ذینفع، سازندگان مواد درسی، طراحان برنامه های آموزشی، اساتید، و مدیران دانشگاه، که نگران بازده تحصیلی دانشجویان تحصیلات تکمیلی هستند، می باشد. این موضوع همچنین به عنوان ارائه کمک و پشتیبانی به دانشجویان ارشد و محققان مطرح گردیده است. این بدان معنی است که دانشجویان و نویسندگان می توانند از مزیتهای نویسندگی گروهی شامل توانایی ها، استعدادها، دانش، مهارتها، و تجربیات مختلف اعضاء بهره مند شوند و نوشته ای با کیفیت.تولید نمایند. کلید واژه ها: : مقاله نویسی، نگارش گروهی، دانشجویان کارشناسی ارشد آموزش زبان انگلیسی.