موادی مانند آلی رس ها عمل کندکنندگی شعله را در فاز جامد و یا همان فازی که حرارت کافت در حال انجام است، اعمال می نمایند. لذا با اصلاح آلی رس و الحاق ترکیباتی که بتوانند در فاز گاز، عمل کندکنندگی شعله را ایفا نمایند، می توان به ترکیب جدیدی دست یافت که توأمان در دو فاز عمل کرده و از توانایی بالاتری جهت افزایش کندکنندگی شعله برخوردار می باشد. فسفات های آلی، ترکیباتی هستند که در فاز جامد و فاز گاز عمل کندکنندگی شعله را انجام می دهند. در این تحقیق تلاش گردید تا به کمک دستگاه پلاسمای سرد فرکانس رادیویی ، اصلاح cloisite 20a و الحاق اتیلن گلیکول متاکریلات فسفات که یک فسفات-آلی می باشد به این آلی رس، انجام شود. سپس توسط عملیات مذاب و با به کارگیری یک میکرواکسترودر ، آلی رس اصلاح شده به پلی پروپیلن اضافه گردید. به این ترتیب نمونه های نانوکامپوزیتی مختلفی روزنرانی گردید که از نقطه نظر شرایط موادی و همچنین شرایط تولید بایکدیگر متفاوت بودند. در نهایت ساختار و خواص محصول نهایی توسطul 94, loi, viscosity, resistivity, tga, xrd, icp, ftir, tem, sem و cone calorimeter مورد ارزیابی قرارگرفت. نتایج نشان دادند که نمونه های نانوکامپوزیتی حاوی cloisite 20a اصلاح شده با اتیلن گلیکول متاکریلات فسفات در مقایسه با دیگر نمونه ها (پلیمر اولیه و همچنین نانوکامپوزیت pp/cloisite 20a) توانسته اند مقاومت در برابر آتش و حرارت را افزایش دهند. همچنین مشخص گردید cloisite 20a اصلاح شده در محیط پلاسما، فرم لایه لایه شده را در نانوکامپوزیت pp/cloisite 20a ایجاد می نماید. از نقطه نظر هدایت الکتریکی نیز مشخص گردید که نمونه های با شاخص توزیع بالاتر مقاومت ویژه سطحی پایین تری را نشان می دهند. از نقطه نظر رئولوژی نیز تمامی نمونه ها تیکسوتروپیزم تشخیص داده شدند. تعیین منحنی جریان مذاب، جذب رنگ الیاف، خاصیت ضد باکتری خواص مکانیکی و مکانیکی دینامیکی الیاف نانوکامپوزیتی قابل توجه بوده که می تواند در راستای تکمیل این تحقیق مورد بررسی قرارگیرد. نوآوری های این تحقیق عبارتند از: (الف) به کارگیری روش پلیمریزه شدن- پیوند خوردن پلاسمایی جهت اصلاح شیمیایی cloisite 20a، (ب) تولید یک کندکننده شعله جدید با ساختار cloisite 20a-graft-poly(egmap) ، (ج) تولید الیاف نانوکامپوزیتی با خاصیت کندکنندگی شعله حاوی کندکننده بالا.