اعتقادات که زیربنا و هندسه فکری و نگرشی افراد را تشکیل می دهد و از آن به جهان بینی نیز تعبیر می شود، مبنایی برای نگرش و رفتار آدمی است. دربار? تأثیر اعتقادات یا همان باورها با اخلاق می توان گفت، انسانی که عقید? خاصی را پذیرفته، خُلقی متناسب با آن، خواهد داشت و اگر بر اثر عواملی از عقید? خود منصرف شود، آن خُلق را نیز از دست می دهد. تناسب جهان بینی و اندیشه با رفتار و عمل، از ضروریات یک نظام فکری منسجم و هدفمند به شمار می رود. اهمیت نظام اعتقادی یا همان جهان بینی چنان است که تمام تحولات اجتماعی، در گرو تغییر و تحول در جهان بینی و نگرش جامعه است. از این رو مشاهده می شود که در قرآن کریم بیشترین تکیه و تأکید پیامبران بر تغییر و اصلاح جهان بینی و اعتقادات مردم است و دعوت به توحید و نهی از شرک و بت پرستی و طاغوت، محور دعوت انبیا را تشکیل می دهد. هم چنین رها کردن انسان ها از قید و بندهای ذهنی و افکار و اندیشه هایی که سد راه انسان ها است، یکی از مهم ترین کارهای پیامبران در قرآن به شمار رفته است. آنچه در این تحقیق مد نظر است، نقش اعتقادات یا همان باور توحید در اخلاق اجتماعی است، که برای این منظور ابتدا به بررسی تأثیر اعتقادات بر اعمال می پردازیم و به دنبال آن به مقایس? ویژگی های افراد دو جامعه ای که یکی باور توحیدی دارد و دیگری ندارد، پرداخته می شود و در نهایت برای اینکه اثرِ باورِ این افراد در اخلاق اجتماعی مشخص شود، بعد از جمع آوری ویژگی های دو گروه، با توجه به آیات قرآن کریم، به اثری که این ویژگی ها در اخلاق اجتماعی می گذارند، می پردازیم.